Ήταν 7 ημέρες έντασης. 7 ημέρες που σε έκαναν να φιλοσοφήσεις τη ζωή και να σκεφτείς βαθιά και με νόημα για τη ζωή σου. 7 ημέρες τρομοκρατίας. 7 ιστορικές –κατά τη γνώμη μου- ημέρες, γιατί συζητούσαμε όλη την ημέρα, για το ποια Ελλάδα, ποια Ευρώπη και ποια ζωή θέλουμε. 7 ημέρες που ανέδειξαν τις κοινωνικές και ταξικές αντιθέσεις που διαμορφώθηκαν στην ελληνική κοινωνία την τελευταία εξαετία και που δυστυχώς φάνηκαν μέχρι και σε παρέες καρδιακών φίλων, μέχρι και σε οικογένειες. Και αυτό είναι στενάχωρο, αλλά είναι η πραγματικότητα.

Το ΟΧΙ, όπως και το ΝΑΙ, το ερμήνευσε ο καθένας όπως ήθελε. Ο ελληνικός λαός είναι συναισθηματικός. Και κυρίως συναισθηματικό ήταν το ΟΧΙ του, αλλά και ταξικό. Βαθιά ταξικό. Είναι συναισθηματικός ο λαός μας, αλλά όχι κουτός. Όχι ηλίθιος. Όχι πλέμπα! Όχι αχάριστος! Έχει το αισθητήριό του και γνωρίζει πολύ καλά πως τον περιμένει Γολγοθάς.

Φάνηκε όμως ξεκάθαρα πως στην Ελλάδα υπάρχουν «κουρέλια». Και τα «κουρέλια» τραγουδάνε ακόμα, κόντρα σε εκείνους που έβαλαν μπροστά τους παππούδες που στέκονταν στην ουρά.

Γιατί και τα «κουρέλια» είχαν πατεράδες που πέθαναν σαν τα «σκυλιά», γιατί δεν είχαν λεφτά για νοσηλεία και θεραπείες, γιατί τα «κουρέλια» κλαίνε όταν δεν έχουν ούτε τα 50 ευρώ για να ζήσουν τα παιδιά τους, γιατί τα «κουρέλια» αυτοκτόνησαν όταν καταστράφηκαν, γιατί τα «κουρέλια» σαπίζουν στα παγκάκια του κέντρου της Αθήνας, γιατί τα «κουρέλια» με τα 300 ευρώ το μήνα δεν κάνουν παιδιά, επειδή σκέφτονται πως θα τα ταϊσουν με τόσα λίγα, γιατί τα «κουρέλια» αισθάνονται αποτυχημένα σε μία χώρα που υποτίθεται πως είναι ανεπτυγμένη, γιατί τα «κουρέλια» έχουν πέσει σε κατάθλιψη μη μπορώντας να προκόψουν με 10 ώρες δουλειά την ημέρα, γιατί τα «κουρέλια» κρεμάστηκαν από ένα ΟΧΙ για να γελάσει το χειλάκι τους, γνωρίζοντας ΑΠΟΛΥΤΑ ότι την επόμενη ημέρα τα πράγματα θα είναι εξαιρετικά δύσκολα και θα παραμείνουν δύσκολα.

Πριν λοιπόν αρχίσουμε να σιχτιρίζουμε για ό,τι μας συμβαίνει –ΚΑΙ ΚΑΛΑ ΚΑΝΟΥΜΕ- ας σκεφτούμε πως υπάρχουν πολλά «κουρέλια» εκεί έξω. Και εκφράστηκαν κιόλας…

Δεν είναι τυχαίο ότι οι λαϊκές φτωχογειτονιές της Αθήνας (Κερατσίνι, Πέραμα, Αιγάλεω, Καισαριανή κ.α.), ψήφισαν συντριπτικά υπέρ του ΟΧΙ σε αντίθεση με τις λεγόμενες «καλές» γειτονιές της πρωτεύουσας.

Η Public Issue είχε μία δημοσκόπηση, όπου φαίνεται ξεκάθαρα ότι οι νέοι από 18-44 έκριναν το αποτέλεσμα, όπως επίσης και οι άνεργοι. Η «κραυγή» της νεολαίας και των νέων γονιών είναι σχεδόν εκκωφαντική. Κι αν ο Τσίπρας δεν την ακούσει θα μπει κι αυτός στο «κάδρο» των αποτυχημένων! Θέλει δε θέλει θα την ακούσει. Και για να τα λέμε όλα το πρόγραμμα που θα υπογράψει η ελληνικό κυβέρνηση θα λέει με μεγάλα γράμματα MOU (Memorandum of Understanding), δηλαδή Μνημόνιο συνεργασίας, εκτός κι αν αλλάξει το όνομα...

Αν δεν εφαρμόσει τις παρακάτω δεσμεύσεις του ο Τσίπρας (αντιγράφουμε από το πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης), θα ακούσει… 70 ΟΧΙ από τον ελληνικό λαό:

«Ο πρώτος πυλώνας περιλαμβάνει τους παρακάτω άξονες: Δωρεάν ρεύμα σε 300.000 νοικοκυριά που βρίσκονται κάτω από το όριο της φτώχειας. Πρόγραμμα επιδότησης διατροφής με κουπόνια σίτισης σε 300.000 άπορες οικογένειες. Δωρεάν ιατρική περίθαλψη για όλους και δραστική μείωση συμμετοχής στη φαρμακευτική δαπάνη. Πρόγραμμα εξασφάλισης στέγης. Στήριξη χαμηλοσυνταξιούχων. Ειδική κάρτα μετακίνησης με τα μαζικής μέσα μεταφοράς. Κατάργηση της εξίσωσης του ειδικού φόρου κατανάλωσης στο πετρέλαιο θέρμανσης και κίνησης.

Ο δεύτερος πυλώνας περιλαμβάνει τα παρακάτω σημεία: Μέτρα για την άμεση άρση της καταστολής στην πραγματική οικονομία. Άμεση κατάργηση του ΕΝΦΙΑ. Επαναφορά του αφορολόγητου στα 12.000 ευρώ. "Νέα σεισάχθεια" για τη ρύθμιση των "κόκκινων" δανείων. Ίδρυση αναπτυξιακής τράπεζας και τραπεζών ειδικού σκοπού. Επαναφορά κατώτατου μισθού.

Ο τρίτος πυλώνας προβλέπει τα παρακάτω: Άμεση επαναφορά της εργασιακής νομοθεσίας, της μετενέργειας, των εργασιακών δικαιωμάτων. Πρόγραμμα 300.000 νέων θέσεων εργασίας σε δημόσιο, ιδιωτικό τομέα και κοινωνική οικονομία. Διεύρυνση του αριθμού των δικαιούχων του επιδόματος ανεργίας.

Ο τέταρτος πυλώνας απαρτίζεται από τα εξής: Προώθηση της περιφερειακής συγκρότησης του κράτους. Ενίσχυση των θεσμών της αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας και εισαγωγή νέων θεσμικών εφαρμογών άμεσης δημοκρατίας στη λειτουργία του πολιτικού συστήματος. Επαναχάραξη του χάρτη λειτουργίας των Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης της χώρας».

ΥΓ: Ο Βαρουφάκης έπαιξε ένα ρόλο! Ήταν ο άνθρωπος που χρειαζόταν ο Τσίπρας και πλέον δεν τον χρειάζεται. Είναι επιστήμονας και όχι πολιτικός. Αν επιλέξει να γίνει πολιτικός, θα χάσει. Και στη δική του θεωρία των παιγνίων, θέλει πάντα να είναι ο κερδισμένος…