Σε αντίθεση με μία τεχνηέντως καλλιεργημένη πολιτική αντίληψη ότι η Ήπειρος βρίσκεται σε τροχιά ανάπτυξης και ότι βαδίζει σε ένα δρόμο που εξασφαλίζει το μέλλον των τοπικών κοινωνιών της, υπάρχει μία “σκληρή” πραγματικότητα που δυστυχώς κανείς δεν μπορεί να διαψεύσει.
Η Ήπειρος έχει ένα τεράστιο πρόβλημα, που έχει διαπιστωθεί από κρατικά, επιστημονικά και ευρωπαϊκά όργανα και δυστυχώς δεν διαμορφώνει καμία στρατηγική για να το λύσει. Και λέγεται ενδοπεριφερειακές ανισότητες. Όχι μόνο δεν διαμορφώνει στρατηγική για να το λύσει, αλλά δυστυχώς μία ματιά στο σχεδιασμό του ΕΣΠΑ 2021-2027 οδηγεί στο συμπέρασμα ότι η Ήπειρος θα γίνει μία Περιφέρεια με διαρκώς αυξανόμενη ανισομερή ανάπτυξη.
Τι παρατηρήσαμε για το Νομό Πρέβεζας το 2020 και το 2021 και θα το βρούμε μπροστά μας και το 2022. Παρατηρήσαμε την Πρέβεζα να χάνει ή να κινδυνεύει να χάσει σημαντικά κομμάτια των δυνατοτήτων και υποδομών της για να αναπτυχθεί. Ειδικότερα:
Παρατηρούμε ότι η Πρέβεζα θα είναι μία πόλη χωρίς σχολή τριτοβάθμιας εκπαίδευσης, αν μεταφερθεί το πανεπιστημιακό τμήμα.
Παρατηρούμε ότι το Νοσοκομείο της Πρέβεζας αντιμετωπίζει σοβαρά προβλήματα που το θέτουν εν αμφιβόλω σε έναν υγειονομικό χάρτη που ετοιμάζεται (δείτε ΕΔΩ).
Παρατηρούμε ότι ένας μεγάλος πλούτος, όπως είναι η ιαματική πηγή σχεδιάζεται να μεταφερθεί σε μία κρατική Α.Ε.
Παρατηρούμε το εμπορικό λιμάνι της Πρέβεζας που είναι συνυφασμένο με την ιστορία και την οικονομία της πόλης, σε ένα τροποποιημένο Master Plan να κινδυνεύει να χάσει τον κομβικό του ρόλο.
Παρατηρούμε την Πρέβεζα να είναι η μόνη μεγάλη πόλη της Ηπείρου που δεν συνδέεται με κάποιον μεγάλο οδικό άξονα.
Παρατηρούμε ότι παρά τον σχεδιασμό της Περιφέρειας Ηπείρου για τα κάστρα-στρατόπεδα δεν έχουν γίνει τα βήματα εκείνα για να αλλάξει οριστικά η φυσιογνωμία του αστικού ιστού της πόλης.
Παρατηρούμε ότι υπάρχει ο κίνδυνος ένα ΝΠΔΔ του Δήμου Πρέβεζας με μεγάλα έσοδα όπως είναι το Δημοτικό Λιμενικό Ταμείο να περιφερειοποιηθεί και να αλλάξει μορφή.
Παρατηρούμε ότι έχει μειωθεί δραματικά η εκμετάλλευση καλλιεργήσιμης γης, κάτι που περιγράφεται και στο Επιχειρησιακό Σχέδιο του Δήμου Πρέβεζας.
Οι παραπάνω άξονες της οικονομίας και της κοινωνικής ζωής είναι ιδιαίτερα σημαντικοί και δεν μπορεί να υπερκαλύπτονται από την αναμφίβολη τουριστική άνοδο της περιοχής τα τελευταία 5-6 χρόνια.
Πάμε όμως και στο πως αναπτύσσεται η Περιφέρεια Ηπείρου.
Στη μελέτη του Χωροταξικού Σχεδίου της Περιφέρειας Ηπείρου το 2000 (δείτε ΕΔΩ τη μελέτη από το αρχείο του Ιδρύματος “Κώστας Σημίτης”) μπορεί κάποιος να διαπιστώσει ότι αναφορικά με το κατά κεφαλήν ΑΕΠ το 1995, ο Νομός Πρέβεζας υπερέχει των άλλων τριών Νομών.
Αντίστοιχα το 2005, όπως αναφέρεται στη μελέτη Λάζογλου για το ΕΚΠΑ (δείτε ΕΔΩ), είναι ολοφάνερο ότι η Περιφερειακή Ενότητα Ιωαννίνων έχει καταγράψει πολύ σημαντικά δείγματα ανάπτυξης έναντι των άλλων περιφερειακών ενοτήτων. Τονίζεται μάλιστα ότι: “Από την ανάλυση που προηγήθηκε εντοπίστηκαν έντονες ανισότητες μεταξύ των Περιφερειακών Ενοτήτων της Περιφέρειας Ηπείρου. Ειδικότερα, η διαχρονική ανάλυση των δεδομένων έδειξε πως στις Περιφερειακές Ενότητες της Ηπείρου διαχρονικά καταγράφονται ανισότητες, οι οποίες γίνονται ολοένα και εντονότερες με το πέρασμα των ετών”.
Τα “καμπανάκια” αυτού του έντονου προβλήματος ήχησαν ήδη από το 2012, αλλά μέχρι και σήμερα 10 χρόνια μετά κανείς δεν τα έχει πάρει στα σοβαρά.
Και να σκεφτεί κάποιος ότι στο Νομό Πρέβεζας ήδη από το 1995 καταγράφεται η μεγάλη δυνατότητα χρήσης της γεωργικής γης και οι δυνατότητες τουριστικής ανάπτυξης.
Το 2002 ο τότε Πρωθυπουργός Κώστας Σημίτης, σε ομιλία του στην Πρέβεζα αναφερόταν στην Ιόνια Οδό που θα συνέδεε τα λιμάνια της Αμφιλοχίας, της Πρέβεζας και της Ηγουμενίτσας με την Βαλκανική και τα λιμάνια της Αλβανίας και των χωρών της πρώην Γιουγκοσλαβίας. Η χάραξη του οδικού αυτού άξονα άλλαξε στην πορεία και χάθηκε έτσι ένας σχεδιασμός που είχε πολύ μεγάλη λογική για την ισόρροπη ανάπτυξη της Ηπείρου.
Τη δεδομένη χρονική στιγμή και για τα επόμενα 10 χρόνια τουλάχιστον είναι ολοφάνερο ότι το βάρος ανάπτυξης της Ηπείρου έχει πέσει στο δίπολο Ηγουμενίτσα-Ιωάννινα.
Το έτερο δίπολο (Άρτα-Πρέβεζα) φαίνεται αυτή τη στιγμή πως ψάχνει να βρει το χώρο του, ωστόσο η έλλειψη κοινού σχεδιασμού, η κάκιστη συγκοινωνιακή σύνδεση το αδυνατίζουν φανερά.
Σε κάθε περίπτωση η Περιφέρεια Ηπείρου καλείται να λύσει ένα σημαντικό ζήτημα για την ολιστική περιφερειακή ανάπτυξη που πρέπει να έχει. Αν δεν κινηθεί προς αυτή την κατεύθυνση, θα δημιουργηθούν συνθήκες κλειστών μονοπωλιακών οικονομικών καταστάσεων, όπου οι τοπικές οικονομίες κατά Νομούς θα περιορίζονται σε ελάχιστους και ελεγχόμενους κλάδους οικονομικής δραστηριότητας, χωρίς καμία προοπτική οργανωμένων συστημάτων ανάπτυξης.
