Το σήμερα υποθηκεύει και φορολογεί το … μέλλον (της Πανελλήνιας Ένωσης Αγροτών)
Μέχρι σήμερα είχαμε την διάχυτη άποψη ότι η προηγούμενη γενιά κατανάλωσε δανεικά και υποθήκευσε το σήμερα. Πρόσφατα ψηφίστηκε από την Ελληνική Βουλή νόμος σχετικός με φορολόγηση και των αγροτών, ως ένα νέο (για πολλοστή φορά) ξεκίνημα-αφετηρία για στήριξη του κράτους, σε μια προσπάθεια καλύτερης διοίκησης με αναπτυξιακή προοπτική για το κοινό μέλλον όλων, που όμως μοιάζει ότι στον αγροτικό τομέα προσπαθεί να φορολογήσει το … μέλλον των Νέων Αγροτών.
Δημόσιο, δωρεάν και υψηλής ποιότητας Σύστημα Υγείας για όλους (του Σπύρου Μπρίκου)
Πριν απαντήσουμε στην αναγκαιότητα του παραπάνω τίτλου (Δημόσιο, δωρεάν και υψηλής ποιότητας Σύστημα Υγείας για όλους), καλό θα ήταν να σας παραθέσω τις κάτωθι πληροφορίες:
1)Ένα κείμενο που διαβάστηκε στην ορκωμοσία της Ιατρικής Σχολής Ηρακλείου στις 14/11/12 από φοιτητές που ορκίζονταν εκείνη την μέρα:
Τα...περιττά χαράτσια της ζωής μας (Του Άγγελου Σκλαβουνάκη)
Πολύς λόγος έχει γίνει τον τελευταίο καιρό σχετικά με τα χαράτσια και τους φόρους που... ανακαλύπτουν οι λαοπλάνοι της Βουλής , προκειμένου να πληρωθεί μέρος από τα... σπασμένα τους. Έκτοτε ανάμεσα στο «πόπολο» κυκλοφορεί η ...ατάκα «Σε λίγο θα μας φορολογήσουν και όταν πηγαίνουμε προς ...νερού μας» και άλλες στιχομυθίες παρόμοιου στυλ.
Το Πολυτεχνείο δεν ήταν ένα, αλλά χιλιάδες (Της Αγνής Σμπόνια)
Mεταξύ δόσης και… σωτηρίας (του Σωτήρη Νούσια)
«Αν δεν πάρουμε την δόση τελειώσαμε», δήλωσε κατά την διάρκεια της κύρωσης του οικονομικού προϋπολογισμού για το 2012 στις 11 Νοεμβρίου στην Βουλή ο πιο αγαπημένος υπουργός των Γερμανών και των συν αυτώ (τράπεζες,κερδοσκόποι, πολυεθνικές) Ιωάννης Στουρνάρας. Ο οποίος μαζί με την κυβέρνηση σωτηρίας (μάλλον δικής τους και όχι των πολιτών της χώρας) αρέσκονται στο να μας υπενθυμίζουν πόσο καίρια και ωφέλιμη ήταν η συνεχής και αδιάκοπη ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών αξίας 145 δισεκατομμυρίων ευρώ από την τσέπη των πολιτών τα τελευταία τρία χρόνια.
Στης Πρεβέζης το ποτάμι μια φώκια ξαναζεί... (του Γιάννη Ρέντζου)
Πώς επιλέγουμε τον σύντροφό μας; (Της Λίτας Μουτογεώργου)
ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΟΙ ΡΟΛΟΙ ΚΑΙ ΕΠΙΛΟΓΗ ΣΥΝΤΡΟΦΟΥ : ΜΙΑ ΣΥΣΤΗΜΙΚΉ ΘΕΩΡΗΣΗ
Πολύ σοφά ο λαός μας, όταν θέλει να περιγράψει τη σχέση ενός ζευγαριού χρησιμοποιεί φράσεις, γνωμικά ή ακόμα και παροιμίες, όπως π.χ. «κύλησε ο τέντζερης και βρήκε το καπάκι», «αν δεν ταιριάζανε δεν θα συμπεθεριάζανε» κ.α. Άλλες φορές πάλι κάποια ζευγάρια, φαντάζουν σε τρίτους τόσο αταίριαστα, που κάποιοι αναρωτιούνται: καλά τί του/της βρήκε; Ενώ όχι σπάνια, ακόμη και εμείς οι ίδιοι διερωτόμαστε…γιατί είμαι με αυτόν τον άνθρωπο; Τί μας ενώνει; Γιατί τον/την διάλεξα;
Σχολική φοβία (της Λίτας Μουτογεώργου)
«Ο Χρήστος, είναι ένα παιδί έξι ετών, που φέτος πηγαίνει στην πρώτη δημοτικού. Οι γονείς του έφτασαν στο χώρο όπου γίνεται η οικογενειακή θεραπεία, με την μητέρα να είναι ιδιαίτερα ανήσυχη, σχετικά με την έντονη άρνηση του παιδιού της να πάει σχολείο. Η ίδια περιγράφει το γιο της ως ένα ντροπαλό, συνεσταλμένο παιδί, που δύσκολα κάνει παρέες και που για την ηλικία του όμως είναι πολύ υπεύθυνο. Αναφέρει πως η σχέση της με το γιο της, είναι σχέση ζωής και πως όταν πήγε για ένα χρόνο στο νηπιαγωγείο, συγκινήθηκε όταν ο Χρηστάκος της, της είπε πως προτιμάει να μείνει στο σπίτι μαζί της…όπου και τελικά έμεινε! Καθ’ όλη τη διάρκεια της συνεδρίας ο πατέρας παραμένει αμέτοχος και ανέκφραστος. Η συγκεκριμένη οικογένεια προσήλθε για θεραπεία, ύστερα από παραπομπή, λόγω των πολλών απουσιών του Χρήστου, της άρνησης του να παραμείνει στο μάθημα, του έντονου άγχους του και των υπόλοιπων σωματικών ενοχλήσεων που παρουσίαζε το τελευταίο διάστημα. Η μητέρα είχε ανησυχήσει για τη συμπεριφορά του γιου της, αλλά αυτό που την κινητοποίησε ώστε να ζητήσει βοήθεια ήταν τα λόγια της ειδικού, σχετικά με την πιθανότητα ο γιος της να πάσχει από Σχολική Φοβία…»
Τί είναι η σχολική φοβία;
Ο όρος σχολική φοβία, περιγράφει την έντονη άρνηση του παιδιού να πάει σχολείου, λόγω του υπερβολικού και παράλογου φόβου για κάποιες πτυχές της σχολικής ζωής(Herbert,1998). Πρόκειται για μια αγχώδη διαταραχή, όπου το ψυχικό άγχος για το σχολείο δεν δικαιολογείται από τα πραγματικά γεγονότα, εκφράζεται ως απέχθεια για το σχολείο και αφορά περίπου το 8% του μαθητικού πληθυσμού. Η σχολική φοβία ενώ μπορεί να εκδηλωθεί σε οποιαδήποτε ηλικία, συναντάται κυρίως στην είσοδο στο σχολείο ή σε περιόδους σχολικής αλλαγής(ηλικίες 5-7, 12-14). Ωστόσο, μέχρι και το 80% των κανονικών παιδιών παρουσιάζουν κάποια στιγμή κατά την περίοδο της σχολικής τους ζωής, παροδική δυσκολία να προσαρμοστούν στο σχολείο, παρόλο που σε γενικές γραμμές φαίνονται να είναι ευχαριστημένα από αυτό.
Δεν θα πρέπει ωστόσο να συγχέουμε την σχολική φοβία, με τις φυσιολογικές, αρνητικές αντιδράσεις που εκδηλώνει το παιδί όταν πηγαίνει για πρώτη φορά σχολείο ή με κάποιους πραγματικούς φόβους που μπορεί να έχει και με το λεγόμενο «σκασιαρχείο». Η σχολική φοβία, είναι κάτι πολύ πιο σύνθετο. Αφορά ένα είδος ψυχονεύρωσης που δεν παύει να υπάρχει με την πάροδο των ημερών, ενώ αντιθέτως μπορεί και να θεριεύει. Δεν μπορεί να εξηγηθεί-δικαιολογηθεί από το παιδί και επειδή ακριβώς είναι φοβία και όχι απλός φόβος, το τρομάζει, το αποδιοργανώνει και τελικά το καθηλώνει.
Ποια είναι τα αίτια της σχολικής φοβίας;
οι δυσλειτουργικές οικογενειακές σχέσεις, πχ. υπερπροστατευτικότητα και η εξαρτητική σχέση με την μητέρα, σε συνδυασμό με την αδιαφορία του πατέρα
το άγχος του αποχωρισμού που βιώνει το παιδί κάθε φορά που χρειάζεται να απομακρυνθεί από τα αγαπημένα του πρόσωπα, με τον συνεχή φόβο πως κάτι κακό θα τους συμβεί να ελλοχεύει
γονείς που διακατέχονται από φοβίες , πανικό, άγχος και ανασφάλεια
στρεσογόνα γεγονότα στην οικογένεια(πένθος, ασθένεια, διαζύγιο, ζήλια λόγω νέου μωρού, συζυγικές συγκρούσεις)
έλλειψη προσαρμοστικότητας (διακοπή σχολείου λόγω αρρώστιας, διακοπών, αλλαγής σχολείου κτλ)
η αναζήτηση γονικής προσοχής-ενδιαφέροντος, μέσω της σχολικής άρνησης
παιδιά αγχώδη ή καταθλιπτικά με δυσκολίες στη κοινωνικοποίηση
οι δάσκαλοι που κάποιες φορές στιγματίζουν και περιθωριοποιούν
οι σχέσεις με τα υπόλοιπα παιδιά(συγκρούσεις με συμμαθητές)
η αποτυχία στα μαθήματα-μαθησιακές δυσκολίες και οι υπερβολικές απαιτήσεις των γονιών
Ποια είναι τα συμπτώματα της σχολικής φοβίας;
Τα σχολειοφοβικά παιδιά περιγράφονται ως υπερβολικά ευαίσθητα, ντροπαλά και συνεσταλμένα παιδιά, με δυσκολία προσαρμογής και κοινωνικώς ανώριμα. Για να φτάσει όμως κανείς στο συμπέρασμα ότι το παιδί παρουσιάζει σχολική φοβία θα πρέπει να εμφανίζει τα ακόλουθα(Schmitt,1991):
Αόριστα σωματικά συμπτώματα(στομαχόπονους, πονοκεφάλους, ναυτία, ζάλη, διάρροια, ιδιοτροπίες στο φαγητό, νυχτερινούς εφιάλτες, ενούρηση κ.α), τα οποία και να εμφανίζονται κυρίως το πρωί.
Να απουσιάζει από το σχολείο εξαιτίας αυτών των συμπτωμάτων 5 ή περισσότερες ημέρες.
Την ώρα του σχολείου να παρουσιάζει αντικοινωνική συμπεριφορά(εκρήξεις θυμού, επιθετικότητα, νευρικότητα, άρνηση να δεχτεί φαγητό), και τα συμπτώματα να επιδεινώνονται τη στιγμή της αναχώρησης ο σπίτι ή κατά την άφιξη στο σχολείο.
Τα συμπτώματα να είναι ελάχιστα κατά τις διακοπές ή τα Σάββατα και να εμφανίζονται την Κυριακή το βράδυ ή τη Δευτέρα το πρωί.
Τα συμπτώματα να εμφανίζονται Σεπτέμβρη-Οκτώβρη και να έχουν αρχίσει από το νηπιαγωγείο ή την Ά δημοτικού.
Το παιδί να αναζητά τους γονείς και να θέλει να γυρίσει στο σπίτι, ενώ κάνει και απροσδιόριστα παράπονα σχετικά με το δάσκαλο, τα μαθήματα κτλ.
Σε όλες τις υπόλοιπες δραστηριότητες του να είναι ενεργητικό και υγιές.
Αντιμετώπιση της σχολικής φοβίας
Αν το παιδί αρχίσει να λέει ότι δεν θέλει να πάει σχολείο, θα πρέπει αρχικά οι γονείς και οι δάσκαλοι να δείξουν υπομονή και κατανόηση. Καλό θα είναι να ενθαρρύνουν το παιδί να συζητήσει τα συναισθήματα και τους φόβους του. Η επαφή με τους συνομηλίκους από το πρώτο χρόνο κιόλας ζωής, καθώς και η συμμετοχή των γονιών σε δραστηριότητες του σχολείου, συμβάλλουν στην ομαλή κοινωνικοποίηση του. Επίσης, οι γονείς θα πρέπει να σκεφτούν αν ο συγκεκριμένος φόβος σχετίζεται με προβλήματα στις διαπροσωπικές σχέσεις, με χαμηλή επίδοση ή με το σχολείο γενικά. Η ενθάρρυνση, η αγάπη, η υποστήριξη και διάθεση να καταλάβουν οι γονείς το παιδί, χωρίς να το χαρακτηρίσουν «κακομαθημένο», αποτελούν απαραίτητες προϋποθέσεις. Επιπρόσθετα, οι ίδιοι οι γονείς και οι δάσκαλοι, θα πρέπει να λειτουργούν ως πρότυπα για τα παιδιά και να προάγουν την αυτονομία και την ψυχοσυναισθηματική τους διαφοροποίηση και ολοκλήρωση.
Ο ρόλος του ειδικού-Συστημική Θεραπεία
Αν τελικά οι γονείς δεν πείσουν το παιδί να πάει σχολείο, τότε η παρέμβαση του ειδικού κρίνεται αναγκαία. Η συστημική θεραπεία, αντιλαμβάνεται την οικογένεια ως ένα σύστημα, όπου τα μέλη του αλληλεπιδρούν και αλληλοεπηρεάζονται. Όταν το παιδί παρουσιάσει κάποιο πρόβλημα, ο συστημικός θεραπευτής αξιοποιεί όλη την οικογένεια για να βοηθήσει αυτό το μέλος. Θεωρώντας όλη την οικογένεια υπεύθυνη και όχι μόνο το άτομο, κινητοποιεί όλα τα μέλη της οικογένειας προς την προσωπική τους ανάπτυξη. Μέσω του θεραπευτικού σχεδιασμού και τεχνικών όπως η σταδιακή προσέγγιση, η συστηματική απευαισθητοποίηση, η καταγραφή ημερολογίου, η τεχνική της άδειας καρέκλας κ.α, «σπάνε» οι δυσλειτουργικές σχέσεις και τα ανελαστικά όρια. Παύουν να υφίστανται τα προβληματικά δυναμικά της οικογένειας, η ομοιόσταση της ταράζεται και τελικά το πραγματικό πρόβλημα έρχεται στην επιφάνεια! Στις περισσότερες των περιπτώσεων, όταν οι οικογένειες έρχονται για θεραπεία με αίτημα το πρόβλημα κάποιου παιδιού, από τις πρώτες κιόλας συνεδρίες το παιδί παύει να αποτελεί, πρόβλημα! Τα παιδιά κάνουν τα πάντα για να βλέπουν ευτυχισμένους τους γονείς του. Άλλοτε μένουν μαζί τους στο σπίτι και άλλοτε «αρρωσταίνουν»…σαν να εξαρτάται από εκείνα και μόνο η ισορροπία του κόσμου, του δικού τους κόσμου.
«…κάμποσες συνεδρίες αργότερα, με τη παρουσία μόνο των γονιών, ήρθε στην επιφάνεια το πρόβλημα-μυστικό της οικογένειας. Ο πατέρας είχε συνάψει εξωσυζυγική σχέση όταν γεννήθηκε ο Χρήστος. Η σύζυγος το αντιλήφθηκε αργότερα αλλά τελικά αποφάσισαν να μην χωρίσουν. Δεν συζήτησαν ποτέ ξανά για αυτό το γεγονός. Η ίδια αφοσιώθηκε αποκλειστικά στο μεγάλωμα του γιου της, στο μοναδικό άντρα που όπως είπε δεν θα τη πρόδιδε ποτέ! Πώς λοιπόν ο Χρήστος, να μπορέσει να πάει σχολείο; Ο ρόλος του ήταν να μην φύγει, να μην αφήσει και να μην προδώσει ποτέ τη μαμά του. Το μόνο που μπορούσε να κάνει ήταν να «αρρωστήσει»…γιατί όσα δεν λέει το στόμα, θα τα λέει πάντα το σώμα!!!»
(Η Λίτα Μουτογεώργου είναι Ψυχολόγος-Σύμβουλος Συστημικής Θεραπείας)
«Δεν θα πεθάνουμε ποτέ κουφάλες νεκροθάφτες...» (Γράφει ο... Αθηναίος)
- ΡΟΗ-ΕΙΔΗΣΕΩΝ
- ΔΗΜΟΦΙΛΕΣΤΕΡΑ
-- Διαβάστε επίσης... -- |