Η κυρία που ήθελε να ασκήσει τη δραστηριότητα αυτή, προσέφυγε στην Αποκεντρωμένη Διοίκηση Ηπείρου-Δυτικής Μακεδονίας στις 26.08.2014, κατά της απόφασης του Δημοτικού Λιμενικού Ταμείου Πρέβεζας.

Η Αποκεντρωμένη στο σκεπτικό της απόφασής της, αναφέρει μεταξύ άλλων:

«Ο προβαλλόμενος λόγος ακύρωσης της αριθμ. 134/2014 απόφασης του Διοικητικού Συμβουλίου του Δημοτικού Λιμενικού Ταμείου Πρέβεζας, ότι οι βραχυχρόνιες άδειες υπαίθριου εμπορίου του άρθρου 29 του Ν.4264/2014, είναι κατ’ εξαίρεση άδειες που χορηγούνται σε φυσικά πρόσωπα, χωρίς την προϋπόθεση να είναι άνεργα και χωρίς να ζητούνται εν προκειμένω να πληρούνται στο πρόσωπό τους οι απαιτήσεις του άρθρου 22 του νόμου και εφόσον δεν προβλέπονται συγκεκριμένα δικαιολογητικά, η αδειοδοτούσα αρχή οφείλει να εφαρμόζει τη σχετική διάταξη κατά το γράμμα και πνεύμα αυτής και να απαιτεί από τους αιτούντες μόνο όσα δικαιολογητικά ρητά αναφέρονται στην εν λόγω διάταξη και όχι όλα τα δικαιολογητικά που απαιτεί η διάταξη του άρθρου 23, παρ.1 του νόμου, πρέπει να γίνει δεκτός ως βάσιμος, για παράβαση νόμου, επειδή:

1. Σύμφωνα με τις διατάξεις του Ν.4264/2014:

• Άρθρο 29, παρ.1, ‘Βραχυχρόνιες άδειες υπαίθριου εμπορίου’: «Κατ' εξαίρεση, κατά την καλοκαιρινή περίοδο μπορεί να δίδονται μία φορά το χρόνο σε φυσικά πρόσωπα, άδειες παρασκευής και διάθεσης πρόχειρων γευμάτων κατά την έννοια της παραγράφου 2 του άρθρου 26 με διάρκεια ισχύος μέχρι τέσσερις (4) μήνες και για συγκεκριμένη θέση, εφαρμοζόμενων αναλόγως του πρώτου εδαφίου της παραγράφου 3 και της παραγράφου 4 του άρθρου 22. Οι άδειες χορηγούνται με κλήρωση που διενεργείται μεταξύ των ενδιαφερομένων, η διαδικασία της οποίας καθορίζεται με απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου».

• Άρθρο 26, παρ. 2, ‘Ειδικότερα θέματα υπαίθριου στάσιμου εμπορίου’: «Στην έννοια του υπαίθριου στάσιμου εμπορίου περιλαμβάνεται και η παροχή πρόχειρων γευμάτων στους διερχόμενους που παρασκευάζονται επί τόπου είτε εντός αυτοκινούμενων ή ρυμουλκούμενων οχημάτων (καντίνες) που σταθμεύουν σε συγκεκριμένη θέση και για χρόνο ίσο προς τη ληφθείσα άδεια είτε σε φορητές εγκαταστάσεις έψησης».

• Άρθρο 22, παρ. 3 & 4: ‘Γενικές Ρυθμίσεις’: Ο αριθμός των αδειών άσκησης υπαίθριου εμπορίου, καθώς και το ύψος και ο τρόπος είσπραξης του καταβαλλόμενου τέλους ανά άδεια και θέση καθορίζονται με απόφαση του οικείου Περιφερειάρχη, μετά από πρόταση του οικείου Δημοτικού Συμβουλίου.

Οι μεν άδειες άσκησης υπαίθριου στάσιμου εμπορίου χορηγούνται με απόφαση του δημοτικού συμβουλίου του οικείου Δήμου, οι δε άδειες άσκησης υπαίθριου πλανόδιου εμπορίου χορηγούνταιμε απόφαση του οικείου Περιφερειακού Συμβουλίου και ισχύουν εντός της οικείας Περιφέρειας. Οι άδειες άσκησης υπαίθριου εμπορίου είναι προσωποπαγείς και αμεταβίβαστες και αντιστοιχεί μία άδεια για κάθε φυσικό πρόσωπο.

2. Επιπρόσθετα, σύμφωνα με το αριθμ. Κ1-1336/05.08.2014 έγγραφο του Υπουργείου Ανάπτυξης και Ανταγωνιστικότητας: Οι βραχυχρόνιες άδειες υπαίθριου εμπορίου του άρθρου 29 του Ν.4264/2014, είναι κατ’ εξαίρεσιν άδειες που χορηγούνται σε φυσικά πρόσωπα, χωρίς την προϋπόθεση να είναι άνεργα και χωρίς τις απαιτήσεις του άρθρου 22 του νόμου. Οι μόνες διατάξεις του άρθρου 22, οι οποίες ισχύουν στη συγκεκριμένη περίπτωση του άρθρου 29 είναι διαδικαστικές διατάξεις για τη χορήγηση των αδειών και όχι οι λοιπές διατάξεις, που προβλέπουν όρους, προϋποθέσεις και δικαιολογητικά αδειοδότησης.

Συνεπώς, εφόσον δεν προβλέπονται συγκεκριμένα δικαιολογητικά, η αδειοδοτούσα αρχή οφείλει να εφαρμόζει τη σχετικά διάταξη κατά το γράμμα και πνεύμα αυτής και να απαιτεί όσα δικαιολογητικά ρητά αναφέρονται. Ήτοι, αίτηση του ενδιαφερομένου, κλήρωση εάν απαιτηθεί σε περίπτωση περισσοτέρων ενδιαφερομένων και ακολουθείται συγκεκριμένη διαδικασία για τη χορήγηση της άδειας, εφόσον κληρωθεί, χωρίς επιπλέον απαιτήσεις».

Στις 13 Οκτωβρίου το Δημοτικό Λιμενικό Ταμείο Πρέβεζας, συνεδρίασε εκ νέου και αποφάσισε να κάνει προσφυγή κατά της απόφασης της Αποκεντρωμένης Διοίκησης. Ενδεχομένως το ΔΛΤ να θεωρεί πως έχει δίκιο στη συγκεκριμένη υπόθεση, ωστόσο μήπως τραβάει πολύ μια υπόθεση για... ψήσιμο καλαμποκιού;

Υπάρχουν σοβαρότερα ζητήματα...