Παραθέτουμε τα κυριότερα αποσπάσματα της συνέντευξης Τύπου, που έγινε στο Εργατικό Κέντρο Πρέβεζας.
«Ο δικαστής αποφάσισε για τη μη αναστολή των εκλογών, μέχρι να εκδικαστούν τα ασφαλιστικά μέτρα. Δεν έχει βγει απόφαση υπέρ ενός ή του άλλου. Σεβόμαστε την απόφαση του δικαστή για τη μη αναστολή των εκλογών και αναμένουμε την εκδίκαση των ασφαλιστικών μέτρων, που θα γίνει στις 21 Μαϊου.
Ως εκπρόσωπος του ψηφοδελτίου της Συνδικαλιστικής Ενότητας, να σας ενημερώσω πως δε θα συμμετέχουμε στις εκλογές, γιατί εκκρεμεί απόφαση δικαστηρίου.
Στις 10/4 δημιουργήθηκαν στην εκλογοαπολογιστική συνέλευση κάποια ζητήματα. Ως Πρόεδρος διαχώρισα τη θέση μου και αποχώρησα από τη ΓΣ, καθώς θεωρώ ότι η συνέλευση δεν ήταν νόμιμη και καταστατική.
Αναφέρουν ότι ανήκω στην ΠΑΣΚΕ. Ανήκω στο ψηφοδέλτιο της Συνδικαλιστικής Ενότητας. Αναφέρουν ότι δεν δέχτηκα στη συνέλευση εργαζόμενους που ήρθαν για πρώτη φορά να γραφτούν και να ψηφίσουν, γιατί δεν τους ήξερα και γιατί δεν είχαν ψηφίσει στις προηγούμενες εκλογές.
Αυτό που έκανα εγώ ήταν το αυτονόητο. Ότι στη ΓΣ του σωματείου, μπορούν να παραβρίσκονται μόνο τα μέλη του σωματείου. Μέλη του σωματείου είναι εκείνα που έχουν ψηφίσει στις προηγούμενες εκλογές και είναι ταμειακώς ενήμεροι. Ταμειακά ενήμεροι, είναι όλοι όσοι πλήρωσαν εισφορά στις προηγούμενες εκλογές και ισχύει για δύο χρόνια.
Ιδιωτικοί υπαλληλοι που θέλουν να γραφτούν στο σωματείο, κάνουν μία αίτηση και το ΔΣ του σωματείου αποφασίζει αν θα τα δεχθεί. Κάτι τέτοιο δεν έγινε στην τελευταία περίπτωση».
«Το σωματείο δεν ήταν... σφραγίδα»
'Αναφέρονται στις άλλες παρατάξεις, ως παρατάξεις του κυβερνητικού και εργοδοτικού συνδικαλισμού.
Εγώ δεν αισθάνομαι εκπρόσωπος καμίας κυβέρνησης και κανενός εργοδότη. Αισθάνομαι εκπρόσωπος των μελών του σωματείου, που με ψήφισαν και του εαυτού μου.
Σε άλλη ανακοίνωσή τους αναφέρουν ότι στη διετία της προεδρίας μου, ήθελα και ήταν, σύμφωνα με τα λεγόμενά τους, το σωματείο-σφραγίδα. Το σωματείο δεν ήταν... σφραγίδα. Οι ανακοινώσεις συμπαράστασης στον αγώνα άλλων σωματείων, η συμμετοχή μελών του ΔΣ ή και ολόκληρου του ΔΣ σε κινητοποιήσεις και απεργίες, της ΓΣΕΕ, της ΑΔΕΔΥ, του Εργατικού Κέντρου Πρέβεζας, τα ψηφίσματα, δείχνουν αν μη τι άλλο ότι δεν ήταν σωματείο-σφραγίδα.
Η συμμετοχή του σωματείου είτε στον αγώνα για το Νοσοκομείο, στις κινητοποιήσεις, η συμμετοχή μελών του σωματείου σε άτυπα συντονιστικά όργανα, καταδεικνύει επίσης ότι το σωματείο δεν είναι σφραγίδα.
Αναφέρουν επίσης ότι το σωματείο δεν είχε καμία παρουσία στους χώρους δουλειάς.
Το σωματείο προσπάθησε να συμμετέχει και να βρίσκεται στους χώρους δουλειάς. Από κοινού ως ΔΣ σωματείου έγινε κάλεσμα να βρεθούμε στους χώρους δουλειάς. Η απάντηση της ΔΑΣ ήταν ότι εμείς είμαστε με το ΠΑΜΕ, εμείς πάμε εκεί κι αν θέλετε ελάτε.
Δεν αποφασίζει έτσι το ΔΣ του σωματείου. Εμείς δεν θέλαμε να βρεθούμε ως ξεχωριστές παρατάξεις. Αυτοί είναι οι οποίοι δεν ήθελαν από κοινού ως ΔΣ του σωματείου να βρεθούμε στους χώρους δουλειάς, παρά μόνο ως παρατάξεις. Αυτό δεν το δεχόμουν. Θεωρούσα ότι έτσι θα γίνει το σωματείο βραχίονας μιας μόνο παράταξης, συγκεκριμένα της ΔΑΣ».
«Κι εν τέλει τι θέλουμε; Πάτρωνες στους αγώνες των εργαζομένων;»
'Αναφέρονται σε εμένα ως εργαζόμενο στο ΤΕΙ Ηγουμενίτσας. Δεν είμαι εργαζόμενος στο ΤΕΙ Ηγουμενίτσας, όπως δεν υπάρχει ΤΕΙ Άρτας, ΤΕΙ Πρέβεζας. Υπάρχει ΤΕΙ Ηπείρου, με παραρτήματα σε 4 πόλεις. Εργάζομαι ως έκτακτο εκπαιδευτικό προσωπικό στο παράρτημα του ΤΕΙ Ηπείρου στην Ηγουμενίτσα. Έχω εργαστεί ως εκπαιδευτικός και σε ιδιωτικά ΚΕΚ. Αλλά και στο ΙΕΚ της Πρέβεζας. Θεωρώ ότι και αυτή η αναφορά τους είναι άστοχη, αν μη τι άλλο.
Αναφέρονται σε ταξικές δυνάμεις, οι οποίες δε θα αφήσουν να περάσει ο δήθεν εκφυλισμός του σωματείου. Στη διετία που ήμουν πρόεδρος το σωματείο δεν εκφυλίστηκε. Αλλά ποιες είναι αυτές οι ταξικές δυνάμεις; Η επίκληση των ταξικών δυνάμεων, μου θυμίζει την επίκληση των... Μεγάλων Δυνάμεων. Κι εν τέλει τι θέλουμε; Πάτρωνες στους αγώνες των εργαζομένων; Εγώ δεν αναζητώ πάτρωνες».
«Θέλουν να βρίσκονται μόνοι τους. Δεν ζητούν τον κοινό αγώνα»
«Αφού αναζητούν κοινούς αγώνες, γιατί δεν έρχονται στις κινητοποιήσεις, του Ε.Κ., παρά μόνο πηγαίνουν χώρια από όλους τους εργαζόμενους και τις παρατάξεις. Θέλουν να βρίσκονται μόνοι τους. Δεν ζητούν τον κοινό αγώνα. Αναφέρουν επίσης ότι άλλες συνδικαλιστικές παρατάξεις είναι ξεπουλημένες. Εγώ ως μέλος άλλης συνδικαλιστικής παράταξης, δεν θεωρώ ξεπουλημένο τον εαυτό μου. Να μου πουν όμως πόσα αργύρια πήρα και από ποιον;
Δεν μου αρέσει που έφτασε να συζητείται στα δικαστήρια η διένεξη μελών του σωματείου. Κανείς δεν είναι ευτυχής. Αλλά αφού δεν μπορούμε να τα βρούμε μεταξύ μας, ας αναζητήσουμε έναν άλλο θεσμό που θα δώσει μια λύση. Κι αυτή είναι η ελληνική δικαιοσύνη».
