Κάποτε με την αρχή κάθε νέας χρονιάς κυκλοφορούσε ο «Καζαμίας». Ο «Καζαμίας» ήταν μια λαϊκή έκδοση στον οποίο δημοσιεύονταν διάφορες «προβλέψεις» (συχνά σκωπτικού περιεχομένου) για το τι θα συμβεί στη νέα χρονιά.
(Ας υποθέσουμε) ότι ο φετινός «Καζαμίας», προβλέπει την καταπληκτική επιτυχία της πολιτικής που εφαρμόζει η κυβέρνηση σε στενή συνεργασία με τους δανειστές. Το πρόγραμμα εφαρμόζεται στην εντέλεια: οι συντάξεις περικόπτονται με τέτοιο τρόπο, ώστε διασώζεται το ασφαλιστικό σύστημα μιας χώρας που έχει σπάσει όλα τα ρεκόρ ανεργίας, για χώρα του καπιταλιστικού κόσμου. Το δημόσιο χρέος της χώρας ρυθμίζεται αφού οι δανειστές– πλήρως ικανοποιημένοι – μας «διευκολύνουν» στην αποπληρωμή του: στο εξής θα πληρώνουμε στο «διηνεκές», αλλά με «χαμηλό» επιτόκιο. Αφού τα κερδοσκοπικά «φαντς» αρπάξουν τις περιουσίες των (πάλαι ποτέ), μεσαίων στρωμάτων, αρχίζουν μια ‘ανοικοδόμηση’ με τη στατική ενίσχυση των πεπαλαιωμένων κατοικιών (ιδίως στην περιοχή της Αττικής) και παίρνει μπρος η οικοδομή. Οι εργαζόμενοι – όσοι έχουν απομείνει – στριμωγμένοι στη γωνία, σκύβουν το κεφάλι και αρκούνται σε μισθούς πείνας, ενώ νέες ρυθμίσεις καθιστούν την απεργία – αυτήν την αντικοινωνική συμπεριφορά των συνδικαλιστών – εξαιρετικά δύσκολη: «ταξική ειρήνη» βασιλεύει σε «άπασα την επικράτεια». Η αγροτο-κτηνοτροφική παραγωγή εντάσσεται πλήρως στις ανάγκες της ενιαίας Ευρώπης, και μειώνεται δραματικά, ώστε να αποκτήσει ανταγωνιστικότητα ο τομέας που έχει απομείνει. (Οι πρώην αγροτο-κτηνοτρόφοι, απαλλαγμένοι από τη χειρωνακτική εργασία που τους καταπίεζε επί αιώνες, ατενίζουν το μέλλον με αισιοδοξία). Η «μορφωμένη» νεολαία μας έχει απορροφηθεί στις θέσεις εργασίας που προσφέρει η ΕΕ και άλλες αναπτυγμένες καπιταλιστικές χώρες και οι εναπομείναντες, ασχολούνται με ότι έχει περισσέψει, κυρίως μέσω ΕΣΠΑ. Η χώρα μετατρέπεται σε ένα ατελείωτο «τουριστικό εργοτάξιο», εκπονούνται ειδικά ΕΣΠΑ καθώς διάφορες ΜΚΟ δραστηριοποιούνται στην προστασία του περιβάλλοντος. Οι δημόσιες δαπάνες σε υγεία, παιδεία και κοινωνική πρόνοια έχουν μειωθεί στο ελάχιστο δυνατό όριο και αυτή η πτωτική τάση συνεχίζεται για πάντα. Η ιδιωτική πρωτοβουλία αναλαμβάνει πλήρως τις ευθύνες της απέναντι στην κοινωνία. Όλα πάνε ρολόι. (Σε ειδική εκδήλωση στο Ζάπειο ο Μίλτον Φρίντμαν ανακηρύσσεται μετά θάνατον, σε Προστάτη των Γραμμάτων της Ελληνικής Πολιτείας). Εκπονούνται ειδικά προγράμματα ‘ανθρωπιστικού χαρακτήρα’ για τους «αδύναμους» συμπολίτες μας, προκειμένου να μη ξαναζήσουμε τις εικόνες της κατοχής. Δικαιώνεται έτσι και η εξαγγελία της κυβέρνησης για το «παράλληλο πρόγραμμα». Ίσως το μόνο «μελανό» σημείο του λαμπρού μας μέλλοντος είναι η μετατροπή της χώρας σε προκεχωρημένο οχυρό μιας Ευρώπης-φρούριο στις παραλίες της οποίας οι επίδοξοι «τζιχαντιστές»-λαθρομετανάστες από τις χώρες της εμπόλεμης ζώνης της Μέσης Ανατολής ναυαγούν αβοήθητοι.
Μετά την επιτυχή ολοκλήρωση του «προγράμματος» η χώρα απαλάσσεται οριστικά από τα μνημόνια και τις απειλές του “Grexit”. Ανοίγει μια νέα «λαμπρή εποχή δόξας» για την Ελλάδα.
Ο “Economist”, η “Wall Street Journal” καθώς και άλλα διεθνή μέσα ενημέρωσης που απηχούν τις έγκριτες απόψεις του χρηματοπιστωτικού συστήματος, αλλά και η πλειοψηφία των «συστημικών» οικονομολόγων, με διθυραμβικές δημοσιεύσεις τους, εγκωμιάζουν την καταπληκτική επιτυχία της «αριστερής κυβέρνησης» της Ελλάδας να κρατήσει τη χώρα ανέπαφη στο «ευρωπαϊκό τρένο». Η χώρα, από μαύρο πρόβατο των αγορών, γίνεται αγαπημένο παιδί, των απανταχού κερδοσκόπων. Ο νέος ηγέτης των φιλελευθέρων στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, έχει πάψει να εγκαλεί τον Αλέξη Τσίπρα όπως ο παλιός, αλλά τον αποκαλεί «σύντροφο εν όπλοις». Σε πανηγυρική συνεδρίαση της Γερμανικής Βουλής, ο νέος πρόεδρος της Γερμανίας, Βολφγκανγκ Σόιμπλε, ανακράζει περιχαρής ενώπιον των Γερμανών Βουλευτών: «Αφού ήμουν βασικός συντελεστής στο «Ελληνικό Θαύμα», μπορώ σήμερα άφοβα να ομολογήσω την απέχθεια που μου είχε προξενήσει εκείνος ο ανεκδιήγητος ο Βαρουφάκης , το μακρινό 2015».
Στη μετα-μνημονιακή εποχή που έρχεται η χώρα μας δε θα ταλαιπωρείται από ένα «διεφθαρμένο πολιτικό σύστημα» όπως αυτό που κατήγγειλε ο Αλέξης Τσίπρας: δε θα χρειάζεται καθόλου πολιτικό σύστημα. Θα «αυτορρυθμίζεται» από τις διεθνείς αγορές. Δε θα μας ταλαιπωρούν πλέον, οι ατελείωτες διαβουλεύσεις στο κοινοβούλιο με τις κάθε λογής τριμερείς ή τετραμερείς των δανειστών, για τα νέα μέτρα ή νομοσχέδια. (Αφήστε πια τις «παθιασμένες» ατελείωτες τηλεοπτικές συζητήσεις που είναι παράγοντας που οδηγεί σε κατάθλιψη μεγάλα τμήματα του πληθυσμού). Αφού θα είμαστε (και πάλι) στις αγορές, το μόνο που αρκεί να κάνουμε για να λάβουμε νέα δάνεια είναι απλό. Θα παρακολουθούμε την κίνηση των επιτοκίων δανεισμού. Αν είναι πτωτικά τα νέα μέτρα θα είναι καλά. Αν όχι θα αποσύρονται. Τόσο απλό…θα είμαστε η μοναδική χώρα στην οποία θα έχουν επιβεβαιωθεί πλήρως, οι προβλέψεις του «Πλούτου των Εθνών» του Άνταμ Σμίθ και του «Κομμουνιστικού Μανιφέστου» των Μαρξ και Ένγκελς, ταυτόχρονα.