Οι υπαλληλοι στη γραμματεία του ΤΕΙ Πρέβεζας, όπως και αυτοί στη βιβλιοθήκη, παίρνουν μέρος στην 48ωρη απεργία που κήρυξε η Ο.Δ.Π.Τ.Ε., με ταυτόχρονη κατάληψη των κτιρίων διοίκησης ή των διευθύνσεων διοικητικού, κάτι που σημαίνει πως οι παραπάνω υπηρεσίες θα παραμείνουν κλειστές.

Σήμερα θα γίνουν συνελεύσεις σε πολλές πόλεις της Ελλάδος, για τη συνέχιση ή όχι των κινητοποιήσεων, με το πρώτο ενδεχόμενο να μοιάζει ως μονόδρομος για τους εργαζομένους. Η προοπτική μάλιστα των επαναλαμβανόμενων 48ωρων απεργιών και των καταλήψεων «ακούγεται» ολοένα και πιο έντονα από τους συνδικαλιστές του κλάδου, ως μέτρο αντίδρασης.

Στο μεταξύ, ο Σύλλογος Σπουδαστών του ΤΕΙ Πρέβεζας, ο οποίος στις 17 Νοεμβρίου κατέθεσε και στεφάνι μπροστά στο Ηρώο Πεσόντων στον Άγιο Ανδρέα, τιμώντας τα θύματα της εξέγερσης του Πολυτεχνείου, εξέδωσε την παρακάτω ανακοίνωση:

«Η επέτειος του Πολυτεχνείου, διεξάγεται μέσα σε έντονο κλίμα πολιτικών και κοινωνικών εξελίξεων. Είναι λοιπόν επόμενο ότι η 17η Νοεμβρίου κυριαρχεί στην σκέψη όλων όσων μας ενώνει το κοινό αίτημα και αγώνας για Δημοκρατία, Ελευθερία, Ισότητα, Κοινωνική Δικαιοσύνη και Παιδεία. Το Πολυτεχνείο όμως δεν είναι απλά μια επέτειος και δεν πρέπει να αντιμετωπίζεται κατά αυτόν τον τρόπο, αλλά ως μια ζωντανή πηγή έμπνευσης για τις νέες γενιές και για τους αγώνες τους ενάντια σε κάθε προσβολή του Δημοκρατικού πολιτεύματος και των θεσμών, σε κάθε περιστολή των κοινωνικών ελευθεριών και σε κάθε ξεπούλημα των δικαιωμάτων και των συμφερόντων του Λαού μας. Πάνω απ όλα όμως η εξέγερση του Πολυτεχνείου είναι ένα δίδαγμα υπέρ της αντιαυταρχικότητας, της συμμετοχής της αυτοοργάνωσης και της πρωτοβουλίας της δράσης. Κι όλα αυτά βέβαια δεν θα είχαν επιτευχθεί αν δεν αποτελούσαν προϊόν μιας ευρείας και αμοιβαίας συνεννόησης και συστράτευσης των φοιτητών προς ένα κοινό στόχο, τη συνένωση όλων των δημοκρατικών και προοδευτικών δυνάμεων για τη δημιουργία ενός ενιαίου και μαζικού φοιτητικού και λαϊκού κινήματος.

39 χρόνια μετά, το Πολυτεχνείο εξακολουθεί να μας εμπνέει και τα μηνύματά του είναι πιο επίκαιρα από ποτέ. Βιώνουμε τη βαθύτερη κρίση σε πολιτικό, κοινωνικό, θεσμικό και οικονομικό επίπεδο των τελευταίων δεκαετιών. Τα τελευταία 4 χρόνια ο ελληνικός λαός καλείται να πληρώσει την κρίση που άλλοι δημιούργησαν μέσα από σκληρά και επώδυνα μέτρα, στο όνομα της δημοσιονομικής εξυγίανσης και της σωτηρίας της χώρας από τη χρεοκοπία. Η ελληνική κοινωνία καλείται να ανταπεξέλθει κάτω από το καθεστώς συνταγματικής εκτροπής και ευτελισμού των δημοκρατικών διαδικασιών από το ήδη χρεοκοπημένο πολιτικό σύστημα. Η κρίση χρέους που υπάρχει στην ευρωζώνη μέσα στα πλαίσια μίας παγκοσμιοποιημένης καπιταλιστικής κοινωνίας δημιουργεί τεράστιες αντιξοότητες και ανισότητες στην Ευρωπαϊκή Ένωση με αποτέλεσμα οι χώρες με αδύναμες οικονομίες να βρίσκονται στα πλαίσια οικονομικού και χρηματοπιστωτικού ακρωτηριασμού. Αυτό συμβαίνει και στην Ελλάδα όπως και στις υπόλοιπες χώρες του Ευρωπαϊκού Νότου. Όμως τα πρόσφατα γεγονότα που διαδραματίσθηκαν στην χώρα μας δείχνουν προφανώς πως η κατάσταση έχει φτάσει στο απροχώρητο. Μέσα από ψευδεπίγραφα και εκβιαστικά διλήμματα οδηγηθήκαμε σε μία αλλαγή Κυβέρνησης που ξεχνώντας όλα τα προεκλογικά ευχολόγια αποδεικνύεται η πιο βάναυση τιμωρός του ελληνικού λαού. Η συνεχόμενη άνοδος των ακραίων αντιδραστικών και συντηρητικών στοιχείων εντός και εκτός του Ελληνικού Κοινοβουλίου, και η προσπάθεια για λαϊκή νομιμοποίηση στη συνείδηση μας δημιουργεί την ανάγκη για την γενιά μας και τις δημοκρατικές και προοδευτικές σκέψεις να καταστούν θεματοφύλακας των μηνυμάτων του Πολυτεχνείου για ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ - ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ -ΙΣΟΤΗΤΑ.

Διαπιστώνουμε λοιπόν πως η γενιά του Πολυτεχνείου, ξεκινώντας οδήγησε την Ελλάδα στην Μεταπολίτευση και 40 σχεδόν χρόνια μετά στον οικονομικό και κοινωνικό μαρασμό αλλά και στην πολιτική χρεοκοπία. Από την Ελεύθερη Διακίνηση Ιδεών φτάσαμε στην ελεύθερη διακίνηση κεφαλαίων. Φτάσαμε στο σημείο μετά από χρόνια προόδου και κοινωνικών κατακτήσεων να ξαναγυρίσουμε στο αίτημα: Ψωμί - Παιδεία - Ελευθερία, το οποίο η γενιά μας θεωρούσε κεκτημένο και αυτονόητο.

Ο αγώνας του φοιτητικού κινήματος που συσπειρώθηκε εκείνο το Νοέμβρη οδήγησε σε μεγάλες κοινωνικές κατακτήσεις και στη Μεταπολίτευση όπως το Νόμο 1268 του '82 που επέφερε τον εκδημοκρατισμό της Ανώτατης Εκπαίδευσης, την θεσμοθέτηση του Ακαδημαϊκού Ασύλου, την κατάργηση της καθηγητικής έδρας, την θεσμοθέτηση της φοιτητικής εκπροσώπησης. Είναι πλήρως αναχρονιστικό, συντηρητικό να καταστρατηγείται ο Δημόσιος και Δωρεάν χαρακτήρας της Ανώτατης Εκπαίδευσης.

Μακριά λοιπόν από τον «στείρο» και λαϊκίστικο προφίλ της ισοπέδωσης, που αρέσκεται να χαϊδεύει τα αυτιά και να μένει στάσιμο κατηγορώντας τους πάντες και τα πάντα, το φοιτητικό κίνημα είναι επιτακτική ανάγκη να αναζωπυρωθεί και να μαζικοποιηθεί με τη συμμετοχή όλων των προοδευτικών και δημοκρατικών δυνάμεων παραμερίζοντας τις διαχωριστικές γραμμές τους και εμπνευσμένο από το μήνυμα του Νοέμβρη του '73 να προχωρήσει στους Αγώνες για της Γενιάς μας τα Πολυτεχνεία.

Το Πολυτεχνείο ζει, σε αγώνες μας καλεί...».