Διαβάστε το δημοσίευμα:
Ήταν η πρώτη φορά, μετά από μπόλικο καιρό, που ο κόσμος της Κέρκυρας αποχωρούσε απ’ το γήπεδο μ’ ένα αίσθημα απώλειας...
Ο αντίπαλος, η Πρέβεζα, φαινομενικά δεν τρόμαζε. Κάθε άλλο. Κάτω απ’ τη ζώνη του υποβιβασμού, τέσσερις θέσεις διαφορά. Ενώ και η «δύσκολη» προετοιμασία εβδομάδας (με βροχή και... λασπουριά, μιας και όλες τις προηγούμενες ημέρες «έριχνε καρέκλες»), δεν έμοιαζε να αφορά μόνο την Κέρκυρα. Και στην δυτική ηπειρωτική Ελλάδα, βλέπεις, ο ίδιος χαλασμός...
«Μίλησε», ωστόσο, ο... τετράλογος του τρόμου! Η εμφάνιση, που έμεινε πεισματικά στα... χαμηλά πατώματα («μία από τις χειρότερες εμφανίσεις. Χωρίς κέντρο, χωρίς πνοή και δύναμη» σημείωνε η «Ομάδα»), η τακτική, που δεν βγήκε («έπαιξε ψηλό παιχνίδι, πράγμα που ευνοούσε τους αντιπάλους»), βρέθηκαν και άπαντες σε «μουδιασμένη» μέρα («γενικά, ουδείς διακρίθη»), γύρισε και η τύχη τα... κακοσχηματισμένα της οπίσθια («οι κυνηγοί της, τρομερά άστοχοι, έστειλαν δύο σουτ στα δοκάρια – Σκούπουρας 35’ και Ζαρίφης 70’»), έσωσε, κάπως έτσι, η δουλειά στο ταπεινό (πλην «κρίνεται απόλυτα δίκαιο») 1-1. Και... η Κέρκυρα 12η (η Πρέβεζα, αντίθετα, ίσα που «γαντζωνόταν» δυο θέσεις απ’ τον πάτο), με χαμένη ευκαιρία να «πιάσει» την οκτάδα.
Τζάμπα και το συγκλονιστικό (σχετικά πρώιμο, 19’) γκολ του Μανέτα, με σουτ από 45 μέτρα (!), που έδωσε προς στιγμήν την εντύπωση - ψευδαίσθηση πως, έστω και στη μέτρια ημέρα της, η Κέρκυρα θα άρπαζε τη νίκη. Αφερίμ... Μια στιγμή αδράνειας στο 49’ έδωσε το δικαίωμα στον Παπαδιώτη (ο ίδιος είχε και δοκάρι στο 8’) να ισοφαρίσει («με ξαφνικό σουτ»), κόβοντας στη μέση τους βαθμούς.
Παπαδιώτης, είπαμε; Ναι... Μα, μην μπερδεύεστε. Δεν πρόκειται για τον Παντελή – τον νυν τεχνικό των Παξών. Μεταγενέστερος. Ο Νικηφόρος ήτανε. Ο... μπάρμπας του (πρώτος εξάδελφος του πατέρα του), από τα μεγαλύτερα «ονόματα», που έβγαλε ποτέ το ποδόσφαιρο της Πρέβεζας και, αργότερα, στα τέλη της δεκαετίας του ’70, προπονητής του Παντελή στο ΠΑΣ.
«Μπαλαντέρ» παλιάς «κοψιάς» (τότε, που το «δεκάρι» είχε ταυτότητα...), κάποτε, λέει, στα 25 του, τον ζήτησε ο Παπαεμμανουήλ στον Παναθηναϊκό! Αλλά δεν θέλησε να φύγει από τα μέρη του. Μέχρι την Άρτα πήγε, μόνο, στη Β’ Εθνική και κατόπιν, πίσω, στον γενέθλιο τόπο...
Ήταν και τούτος, που, μετά το σώσμα του αγώνα, απήλαυσε το αίσθημα αναγνώρισης μιας ομάδας, της Πρέβεζας, που «με παίκτες γυμνασμένους, έπαιξε θαυμάσια». Κατ’ αρχήν, από τα... δυο πούλμαν Πρεβεζάνους, που έκαμαν το δρόμο ως το νησί, για να στηρίξουν την ομάδα τους.
Αλλά κυρίως, από το τίμιο ένστικτο του κερκυραϊκού, φίλαθλου κοινού: «Στο τέλος του αγώνα», σημείωνε η «Ομάδα», «οι φίλαθλοι απεδοκίμασαν την τοπική ομάδα, ενώ εχειροκρότησαν την ομάδα της Πρεβέζης». Η πάντα ευμετάβλητη ψυχολογία της (ποδοσφαιρικής) μάζας, ραντισμένη από κόκκους ειλικρινούς fair play…
> Η ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΜΑΤΣ
B’ EΘΝΙΚΗ 1969 – ’70 (α’ όμιλος), 10η αγωνιστική
Κέρκυρα, 7/12/1969
ΑΟ ΚΕΡΚΥΡΑ – ΠΡΕΒΕΖΑ 1-1 (1-0)
Σκόρερ: 19’ Μανέτας – 49’ Παπαδιώτης
Διαιτητής: Γαλιατσάτος (Πατρών)
Εισιτήρια – εισπράξεις: 2.308 – 43.250 δρχ.
ΑΟ ΚΕΡΚΥΡΑ: Μοναστηριώτης, Παντελίδης, Μανέτας (60’ Μερκούρης), Σκούπουρας, Κότσης, Ζαρίφης, Κουλούρης, Λυκίσας (80’ Κάνταρος), Σαγιαδινός, Ψάιλας, Μπρεντάνος
ΠΡΕΒΕΖΑ: Ναστόπουλος, Βρήκας, Γερογιάννης, Αυγέρης, Βαγγέλης, Καραμανωλάκης (88’ Παπακωνσταντίνου), Πλούμης, Δημουλίτσας, Παπαδιώτης, Μπασούλης, Τσάγκας.
