«... Στην έρευνα που έκανα θέλησα να ρωτήσω, καθώς η χωροταξία των ακτογραμμών και των προστατευόμενων κόλπων δεν είναι απεριόριστη και φυσικά η ανάπτυξη δεν πρέπει να καταστρέφει το φυσικό περιβάλλον και την τουριστική αξιοποίηση των τοπίων, αν υπάρχουν περιθώρια μεγάλων ποσοτήτων παραγωγής σε ειδικές θάλασσες, όπως για παράδειγμα ο Αμβρακικός κόλπος. Μέχρι σήμερα στο βάθος του κόλπου υπάρχουν δύο αποθηκευτικοί χώροι πετρελαίου (!) στους οποίους σχετικά μικρά πετρελαιοφόρα μεταφέρουν το καύσιμο προς αποθήκευση. Αν γίνει ατύχημα; Εκτός αυτού, όλες σχεδόν οι αγροτικές καλλιέργειες ρυπαίνουν τον κόλπο με τα φυτοφάρμακα που χρησιμοποιούν. Νέο ερώτημα: Ποιος θα σχεδιάζει την αξιοποίηση αυτού του θαλάσσιου κομματιού στο οποίο ζει μια από τις πλέον νόστιμες γαρίδες στον κόσμο (και πιάνει σημαντικά μεγάλη τιμή πώλησης) και μπορεί με την παραγόμενη ποσότητα να θρέψει όλη την Ευρώπη; Ποιος θα πείσει τις παραγωγικές τάξεις να γυρίσουν σε βιολογικές καλλιέργειες; Πώς θα ενώσει δυνάμεις σε ιδιωτικές συνεταιριστικές οργανώσεις, ποιος θα δημιουργήσει ιχθυογεννητικά ερευνητικά κέντρα και νέα σύγχρονα τμήματα στα πανεπιστήμια;».

Μήπως έχει έρθει η ώρα να δουν οι τοπικοί φορείς συνολικά και αναπτυξιακά το μέλλον του Αμβρακικού Κόλπου, πάντα με προστασία του φυσικού του πλούτου;