Με αφορμή τις εκδηλώσεις για την επέτειο της μετά βασανιστηρίων δολοφονίας (και όχι απλώς θανάτου) του Οδυσσέα Ανδρούτσου, σας στέλνω αποσπάσματα από την αλληλογραφία δύο παλιών Πρεβεζάνων, το διάστημα 1978-1981, του στρατηγού Θρασύβουλου Τσακαλώτου και του πατέρα μου Αλέκου Παπαγεωργίου, όταν προσπαθούσαν να μετατρέψουν το σπίτι του Ανδρούτσου (κληροδότημα Χαϊνοπούλου) σε μουσείο.

Αθήναι τη 24 Μαρτίου 1978

Αγαπητέ Αλέκο

Από σήμερα εορτάζει το Έθνος την ανάστασή του………….Με την ευκαιρεία της Εθνικής εορτής, Σου γράφω σήμερα για να Σου κάμω γνωστόν, ότι στο Δήμαρχο που αναφέρεις είχα στείλει ένα υπόμνημα…..που υποδείκνυα να γίνη το σπήτι του Ανδρούτσου, επισκευαζόμενον καταλλήλως, Μουσείον των πεσόντων του Νομού μας, με τα ονόματά τους σε ώμορφες πλάκες, με τες φωτογραφίες των και ακόμη και των πολεμιστών που διακρίθηκαν….

Σαν δημότης εξέχων του Νομού Πρεβέζης και με το δικαίωμα του αίματος πούδωκε η οικογένειά σου, μπορείς να το ζητήσης να το διαβάσεις και αν συμφωνείς να δοθεί και στον τύπο και να βοηθήσωμε όλοι οι παλιοί όσο ζούμε ακόμη.

Εκεί θα μπορούσε να τοποθετηθή και το Διάταγμα της παρασημοφορίας της Πρεβέζης με τον Πολεμικό Σταυρό για την αυτοθυσία των κατοίκων της, που απετέλεσαν εξαίρεσιν κατά το 1940-41 με την αδιαφορία τους αφού και βομβαρδιζόμενοι συνέχιζαν τον ανεφοδιασμό του μετώπου…..Εκεί μπορεί να τοποθετηθούν και τα ονόματα των θυμάτων Κοντού και λοιπών….Η Πρέβεζα είχε και εθελοντάς και οπλαρχηγούς. Με μία καλή επιτροπή της οποίας να προεδρεύσης με καλούς Πρεβεζάνους μπορούμε να αναγκάσωμε τους αγνώμονας να τιμήσουν εκείνους στους οποίους οφείλονται αιώνιοι τιμαί………Ζάλογγο και Ανδρούτσο δεν έχουν όλοι οι Νομοί……Μη λησμονούμούμε ότι στους πολέμους μας όλοι οι Πρεβεζάνοι υπήρξαν γενναίοι, κανείς δεν υστέρησε. Στο Μουσείο θα μπορεί να τοποθετηθή και για το κομιτάτο επί Τουρκοκρατίας με ονόματα και Ιστορικό……..

Αθήναι 2 Απριλίου 1978

……Η πλάκα των πεσόντων είτε το θέλουν είτε όχι θα την τοποθετήσουμε. Και πρέπει να επιτύχωμε και το Πολεμικό Μουσείον.Και οι δρόμοι μπορούν να μετονομαστούν αλλά με ονόματα είτε πεσόντων είτε αποθανόντων Πρεβεζαίων μεγάλης προσφοράς………Αν δεν τα εξασφαλίσωμε ημείς οι οποίοι ζήσαμε στα νιάτα μας και υπόδουλοι και νοιώθουμε το αίμα που χύθηκε, δηλαδή τιμούμε τους πεσόντας, μη περιμένης από άλλους.