Κατ' αρχάς αξίζουν ένα “μπράβο” όσοι ασχολήθηκαν πολύ ή λίγο με τη διοργάνωση των εκδηλώσεων, που δεν πετυχαίνουν όμως έναν βασικό σκοπό τους. Τη συμμετοχή της κοινωνίας σε αυτές και τη διεύρυνση των γνώσεων της πρεβεζάνικης νεολαίας γι' αυτή την ημέρα και ενδεχομένως μία ολόκληρη περίοδο.

Απλώς οι εκδηλώσεις του Δήμου ήταν και πάλι... μία από τα ίδια, χωρίς -επαναλαμβάνω- να αποτελεί αυτό μομφή για όσους εργάστηκαν για να παρουσιάσει κάτι η πόλη ή για όσους εργάστηκαν παλαιότερα.

Έτσι από... δημοσιογραφική διαστροφή έριξα μία ματιά στο πως εορτάζουν άλλοι λαοί και κοινωνίες ημέρες απελευθέρωσης ή σημαδιακές ημέρες για την πόλη τους. Ασφαλώς υπάρχουν παρωχημένα μοντέλα εορτών, άλλα που αισθητικά αγγίζουν τα όρια του κιτς, άλλα που διαθέτουν φαντασία και νεανικότητα, άλλα επιστημονικότητα και άλλα μπόλικο... φαγητό.

Άλλες πόλεις – όχι και πολύ μεγαλύτερες από την Πρέβεζα- οργανώνουν μάλιστα και τριήμερα εορτασμών ή και επταήμερα, κάνοντας τις γιορτές τους “θελκτικές” τουριστικά για επισκέπτες.

Αναφέρω ορισμένες εκδηλώσεις που μου έκαναν εντύπωση:

-Φεστιβάλ φολκλόρ μουσικής και χορού και διαγωνισμός με έπαθλα.

-Νεανικό Μουσικό Φεστιβάλ Νεολαίας, σε συνδυασμό με ιστορικούς περιπάτους και επισκέψεις σε Μουσεία.

-Φεστιβάλ Τεχνών με θέμα την απελευθέρωση.

-Φεστιβάλ γαστρονομίας στους δρόμους με τοπικές συνταγές.

-Επίδειξη ενδυμασιών εκείνης της εποχής, σε διαδοχικές ιστορικές εκδηλώσεις με χρήση νέων τεχνολογιών και συμμετοχή του μαθητικού πληθυσμού.

-Αναπαράσταση μαχών και ιστορικών στιγμών με κοστούμια εποχής, με πρωτοβουλία θεατρικών ομάδων.

-Παραδοσιακά παιχνίδια.

-Αναπαράσταση με πρωτοβουλία θεατρικών ομάδων της καθημερινότητας και των εθίμων της εποχής εορτασμού.

-Παρελάσεις (φυσικά και η χώρα μας σε τέτοιου τύπου εκδηλώσεις δεν πάει πίσω...)

-Ιστορικοί περίπατοι στην πόλη, ξεναγήσεις από εκπαιδευτικούς ή ξεναγούς.

-Επιστημονικά Συνέδρια με τη συμμετοχή της επιστημονικής κοινότητας και καταγραφή ιστορικών συμπερασμάτων.

-Θεατρικό Φεστιβάλ με θέμα την απελευθέρωση.

-Καλλιτεχνικοί φωτισμοί κτιρίων.

-Εκδηλώσεις μέσα σε ιστορικά κτίρια.

Σε κάθε περίπτωση, όλα τα παραπάνω έχουν ορισμένα κοινά στοιχεία:

-Ιστορικότητα, φαντασία, νεανικότητα, μουσική, χορό, φαγητό και κυρίως “ζωντανές” εκφάνσεις της καλλιτεχνικής δραστηριότητας! Σε συνδυασμό βέβαια με τη συμμετοχή των πολιτών, των μαθητών και της εκπαιδευτικής κοινότητας και δράσεις σε ανοικτό χώρο.

Επαναλαμβάνω ότι μπορεί για κάποιους όλα τα παραπάνω να αποτελούν κιτς προσεγγίσεις και χαμηλής αισθητικής εκδηλώσεις.

Μήπως έχει έρθει η ώρα όμως να γίνει μια σοβαρή διαβούλευση για το πως θέλουμε να γιορτάζουμε παραγωγικά την ημέρα της απελευθέρωσης της πόλης;

Και το αποτέλεσμα να είναι ένα συλλογικό αποτύπωμα;

Π.Τ.