Διαβάζουμε στην ιστοσελίδα της Π.Ε. Πρέβεζας, www.preveza.gr:
«Ο εμφύλιος πόλεμος που είχε ξεσπάσει στη Ρώμη ανάμεσα στον Οκταβιανό και τον Αντώνιο πήρε εθνικό χαρακτήρα. Το 32 π.Χ. η Σύγκλητος κήρυξε επίσημα τον πόλεμο, ο οποίος σύμφωνα με υπόδειξη του Οκταβιανού στρεφόταν μόνο κατά της Κλεοπάτρας την οποία θεωρούσε απειλή για την εθνική ανεξαρτησία της Ρώμης.
Ο Αντώνιος με τη σύμμαχό του Κλεοπάτρα ξεκινώντας από την Έφεσο, όπου είχαν στήσει το στρατηγείο τους το 33 π.Χ., φτάνουν στη Σάμο, στη συνέχεια στην Αθήνα και καταλήγουν στην Πάτρα όπου και ξεχειμωνιάζουν. Δεν επιτίθεται αμέσως στην Ιταλία, αλλά στέλνει το στρατό του στην Ακαρνανία να περάσει το χειμώνα, ενώ ο στόλος του αποτελούμενος από 500 πλοία αγκυροβολεί στις ακτές της δυτικής Πελοποννήσου έως και την Κέρκυρα.
Ο Οκταβιανός αποφασίζει να μη συγκρουστεί με τον Αντώνιο στην Ιταλία αλλά στην Ελλάδα. Έτσι την άνοιξη του 31 π.Χ. ο στόλος του με αρχηγό τον Αγρίππα και 250 πλοία αποπλέει από το Βρινδήσιο (σημερινό Πρίντιζι), φτάνει στην Τορύνη (σημερινή Πάργα) και εκεί αγκυροβολεί. Ο στρατός του, που αποτελούνταν από 80.000 περίπου πεζούς και 12.000 ιππείς, από το Πρίντιζι αποβιβάζεται στη Βόρειο Ήπειρο κοντά στα «Κεραύνεια όρη» και από εκεί κατευθύνεται προς την Τορύνη.
Δεν γνωρίζουμε βέβαια τους λόγους που οδήγησαν τον Οκταβιανό στην απόφαση να συγκρουστεί με τον Αντώνιο στην Ελλάδα και συγκεκριμένα στο Άκτιο, αλλά ίσως ένας απ’ αυτούς να ήταν το γεγονός ότι τα ηπειρωτικά παράλια ήταν το σύνορο που χώριζε τα δύο τμήματα του ρωμαϊκού κράτους (του ανατολικού και του δυτικού). Από την άλλη πλευρά ο Αμβρακικός κόλπος πρόσφερε ασφαλή προσόρμιση στα πλοία αλλά και άφθονη τροφή για το στρατό. Πέρα απ’ αυτά όμως η ύπαρξη του ιερού του Ακτίου Απόλλωνα στην είσοδο του Αμβρακικού κόλπου πάνω στη χαμηλή χερσόνησο του Ακτίου και η ιερότητα του συγκεκριμένου χώρου ίσως να ήταν ένας ακόμα λόγος.
Ο Αντώνιος και η Κλεοπάτρα αιφνιδιασμένοι από τις κινήσεις του αντιπάλου τους, αφού οι ίδιοι σκόπευαν να επιτεθούν στην Ιταλία, φεύγουν από την Πάτρα και συγκεντρώνουν το στρατό και τα πλοία τους στο Άκτιο όπου και οχυρώνουν στρατόπεδο, το οποίο συνδέουν με μακρά τείχη με το λιμάνι του Ακτίου.
Ο Πλούταρχος αναφέρει ότι πριν τη ναυμαχία παρουσιάστηκαν κάποιοι δυσάρεστοι οιωνοί για τον Αντώνιο και την Κλεοπάτρα, ένας από τους οποίους συνδέεται με το πλοίο «Αντωνία» της τελευταίας: «ἡ δέ Κλεοπάτρας ναυαρχίς ἐκαλείτο μέν Ἀντωνιάς, σημεῖον δέ περί αὐτήν δεινόν ἐφάνη. χελιδόνες γάρ ὑπό τήν πρύμναν ἐνεόττευσαν, ἕτεραι δ’ ἐπελθούσαι καί ταύτας ἐξήλασαν καί τά νεόττια διέφθειραν» δηλαδή στη ναυαρχίδα της Κλεοπάτρας που ονομαζόταν Αντωνία εμφανίστηκε φοβερός οιωνός. κάποια χελιδόνια έκαναν τη φωλιά τους στην πρύμνη της, τους επιτέθηκαν όμως άλλα, τα έδιωξαν και σκότωσαν τους νεοσσούς τους.
Ο Οκταβιανός έρχεται και στρατοπεδεύει στο λόφο του Μιχαλιτσίου απ’ όπου θα μπορούσε να ελέγχει τις κινήσεις του αντίπαλου στόλου στον Αμβρακικό κόλπο αλλά και στο Ιόνιο πέλαγος. Μάλιστα ένωσε το στρατόπεδό του με μακρά ξύλινα τείχη με τον όρμο Κόμαρο (Βόρεια του σημερινού χωριού Μύτικας Πρεβέζης), όπου ήταν το αγκυροβόλιο του στόλου του.
Οι δύο αντίπαλες παρατάξεις ετοιμάζονται για αναμέτρηση στη θάλασσα. Αυτό είναι εύλογο για τον Οκταβιανό, αφού υπερείχε στις ναυτικές αναμετρήσεις από την εμπειρία που είχε αποκτήσει στο Σικελικό πόλεμο αλλά παράδοξο για τον Αντώνιο ο οποίος αντίθετα ήταν έμπειρος στις μάχες στην ξηρά. Όπως μας αναφέρει ο Πλούταρχος, ο Αντώνιος αποφάσισε να κριθεί ο πόλεμος στη θάλασσα ικανοποιώντας έτσι την επιθυμία της Κλεοπάτρας, της γυναίκας της οποίας είχε γίνει κτήμα, μολονότι ο ίδιος δεν είχε αρκετή εμπειρία και παρότι ο Δικόμις ο βασιλιάς των Γετών του υποσχόταν να τον βοηθήσει με πολύ στρατό.
Μέχρι να έρθει η ώρα της τελικής σύγκρουσης ο καιρός πέρασε με μικροσυγκρούσεις στην ξηρά αλλά και στη θάλασσα. Στο διάστημα που μεσολάβησε μέχρι την τελική σύγκρουση έγιναν και κάποιες αποστασίες βασιλέων προς τον Οκταβιανό: του Αμύντα και του Διηόταρου («ἐγένοντο δέ καί βασιλέων ἀποστάσεις Ἀμύντου καί Διηοτάρου πρός Καίσαρα». Πλούταρχος)».
1792 - Κατά τη διάρκεια της Γαλλικής Επανάστασης, γίνονται, με προτροπή του Μαρά, σφαγές επισκόπων και βασιλοφρόνων από τον όχλο σε φυλακές στο Παρίσι.
1822 - Έπειτα από συμφωνία με τον Κεσέρ Αχμέτ πασά, οι Σουλιώτες εγκαταλείπουν τον τόπο τους από το λιμάνι της Σπλάντζας, για να εγκατασταθούν πρόσφυγες στα Επτάνησα. Από εκεί, παρά την απαγόρευση των αγγλικών αρχών, θα διαφύγουν αργότερα στα διάφορα μέτωπα της νοτίου Ελλάδος, για να πολεμήσουν υπό την αρχηγία δικών τους ή άλλων οπλαρχηγών.
1958 - Μάχη στον Αχυρώνα, στο Λιόπετρι Αμμοχώστου , η φονικότερη από την έναρξη της δράσης της ΕΟΚΑ για την απελευθέρωση της Κύπρου. Τέσσερις άνδρες της ΕΟΚΑ (Φώτης Πίττας, Ανδρέας Κάρυος, Ηλίας Παπακυριακού και Χρίστος Σαμάρας) πέφτουν ηρωικά, ενώ σκοτώνονται και τραυματίζονται αρκετοί Βρετανοί στρατιώτες.
2009 - Αθήνα, η τρομοκρατική οργάνωση Επαναστατικός Αγώνας επιχείρησε βομβιστική επίθεση στο Χρηματιστήριο (νέο κτίριο) στην λεωφ. Αθηνών.
