“Κατά τη διάρκεια προηγούμενων δεκαετιών, ήταν ευρέως διαδεδομένη η χρήση αμιαντοτσιμέντου στην κατασκευή κατοικιών. Συγκεκριμένα στο Δημοτικό Διαμέρισμα Ωρωπού του νομού Πρεβέζης υπάρχουν αρκετές κατοικίες που κατασκευάστηκαν από το στρατό το 1970, με στέγη από αμιαντοτσιμέντο, οι οποίες με το πέρασμα του χρόνου έχουν υποστεί μεγάλες φθορές, με αποτέλεσμα ν' αποτελούν κίνδυνο για την υγεία των κατοίκων.
Η οδηγία 1999/77/ΕΚ(1) προβλέπει ότι η διάθεση στην αγορά και η χρήση αμιάντου και προϊόντων που περιέχουν ίνες αμιάντου που έχουν προστεθεί ηθελημένα έχουν απαγορευθεί από την 1η Ιανουαρίου 2005 σε όλα τα κράτη μέλη. Ωστόσο η χρήση προιόντων που περίεχουν αμίαντο μπορεί να επιτραπεί μέχρις ότου αυτά αποσυρθούν ή φθάσουν το τέλος του χρόνου χρήσης τους, εκτός αν το κράτος μέλος ρητά, για λόγους υγείας, αποφασίσει να απαγορεύσει τη χρήση τους.
Είναι ενήμερη η Επιτροπή για την κατάσταση αυτή που επικρατεί στο Δημοτικό Διαμέρισμα Ωρωπού; Θα μπορούσε η Επιτροπή να με ενημερώσει αν υπάρχει χρονοδιάγραμμα εκ μέρους των ελληνικών αρχών για την απόσυρση και αποξήλωση των υλικών που περιέχουν αμίαντο, ιδιαίτερα όσον αφορά δημόσια κτίρια όπως π.χ. σχολεία, νοσοκομεία και αν ναι ποιό είναι αυτό;
Υπάρχουν κατά τη γνώμη της Επιτροπής περιθώρια ένταξης των εθνικών προγραμμάτων αποξήλωσης του αμιάντου και αποκατάστασης σε ευρωπαϊκά συγχρηματοδοτημένα προγράμματα;”.
Ο κ. Verheugen εκ μέρους της Επιτροπής τόνισε:
“Η οδηγία 1999/77/ΕΚ της Επιτροπής εφαρμόζεται μόνο στην εμπορία και χρήση του αμιάντου ή νέων προϊόντων που περιέχουν ίνες αμιάντου.
Η χρήση προϊόντων που περιέχουν ίνες αμιάντου τα οποία είναι ήδη εγκατεστημένα και/ή σε χρήση πριν από την ενσωμάτωση της οδηγίας στο εθνικό δίκαιο, ήτοι το αργότερο μέχρι 1ης Ιανουαρίου 2005, εξακολουθεί να επιτρέπεται μέχρις ότου απορριφθούν οριστικά ή φθάσουν το τέλος της διάρκειας ζωής τους. Τα κράτη μέλη δύνανται, παρά ταύτα, για λόγους προστασίας της υγείας, να απαγορεύσουν τη χρήση των προϊόντων αυτών ανά πάσα στιγμή. Τα κράτη μέλη δεν έχουν υποχρέωση να ενημερώσουν την Επιτροπή όταν προβούν σε αυτή την πρώιμη απαγόρευση.
Αυτό σημαίνει ότι η απαγόρευση της οδηγίας 1999/77/ΕΚ δεν εφαρμόζεται σε αμιαντοτσιμέντο που χρησιμοποιήθηκε σε στρατιωτικά οικήματα που κατασκευάστηκαν το 1970 στην Πρέβεζα, εκτός αν η Ελλάδα απαγορεύσει τη χρήση των προϊόντων αυτών πριν από τη λήξη της διάρκειας ζωής τους για λόγους προστασίας της υγείας.
Κατά συνέπεια, η δυνατότητα να ζητηθεί νωρίτερα η διάλυση των κτιρίων αυτών παραμένει στην εθνική αρμοδιότητα. Τα κράτη μέλη δεν έχουν υποχρέωση να ενημερώνουν την Επιτροπή, η οποία δεν έχει λάβει καμία ενημέρωση για τη συγκεκριμένη υπόθεση.
Όσον αφορά την κοινοτική χρηματοδήτηση για την διάλυση και απομάκρυνση των κατασκευών που περιέχουν αμίαντο, η συγχρηματοδότηση από τα Διαρθρωτικά Ταμεία θα εξαρτηθεί από τις πληροφορίες που κοινοποιούνται από το κράτος μέλος και από τη συμβατότητα του σχετικού σχεδίου με τα τρέχοντα ή μελλοντικά προγράμματα, που αποφασίζονται από κοινού από τις ελληνικές αρχές και από την Επιτροπή. Στο πλαίσιο αυτής της συνεργασίας για το σχεδιασμό, την προπαρασκευή, την εφαρμογή, την παρακολούθηση, τον έλεγχο και την αξιολόγηση των συγχρηματοδοτούμενων παρεμβάσεων, η πρωτοβουλία ένταξης συγκεκριμένων σχεδίων στα επιχειρησιακά προγράμματα του Κοινοτικού Πλαισίου”.
Ήδη από το 2006 δηλαδή αφήνεται “παράθυρο” από την Κομισιόν για πολιτική απόφαση της Ελλάδας να προχωρήσει σε αντικατάσταση και παράλληλα να ζητήσει και χρηματοδότηση από κάποιο ευρωπαϊκό πρόγραμμα.
Οψόμεθα...
