Συγκεκριμένα, οι ερευνητές ξεκίνησαν τροποποιώντας γενετικώς τα ποντίκια ώστε να εμφανίζουν έλλειψη του γονιδίου Eif4ebp2. Τα ποντίκια που δεν έφεραν το γονίδιο εμφάνιζαν πολλά συμπτώματα αυτισμού, όπως κακή κοινωνική αλληλεπίδραση και επαναλαμβανόμενες κινήσεις και συμπεριφορές. Ο επικεφαλής της ομάδας, Σόνενμπεργκ και οι συνεργάτες του ανακάλυψαν ότι όταν το Eif4ebp2 απουσιάζει, εμφανίζεται υπερπαραγωγή μιας ομάδας πρωτεϊνών που ονομάζονται νευρολιγίνες (NLGNs) – οι πρωτεΐνες αυτές εντοπίζονται στη μεμβράνη των νευρώνων και βοηθούν στη δημιουργία και στη διατήρηση των συνάψεων μεταξύ τους. Όταν οι ερευνητές εξέτασαν τον εγκέφαλο ποντικών μετά τον θάνατό τους ανακάλυψαν ότι η υπερπαραγωγή των NLGNs οδηγεί σε δημιουργία συνάψεων που είναι επιρρεπείς σε υπερδιέγερση – με τον τρόπο αυτό υπάρχει «υπερ-συνδεσιμότητα» μεταξύ των νευρικών κυττάρων, η οποία, σύμφωνα με πολλούς επιστήμονες, βρίσκεται στη ρίζα των συμπτωμάτων των διαταραχών του αυτιστικού φάσματος.

Το επιτυχημένο πείραμα ανοίγει τον δρόμο για θεραπευτικούς στόχους και στον άνθρωπο!

«Με τη μελέτη μας ρίχνουμε φως στον τρόπο που λειτουργεί η πρωτεϊνοσύνθεση και κατά συνέπεια η διαδικασία της παραγωγής των συστατικών εκείνων που φαίνεται ότι ευθύνονται για τα συμπτώματα του αυτισμού», δήλωσε στον «Ελεύθερο Τύπο» και στον Παναγιώτη Μαυραγάνη, ο Πρεβεζάνος ερευνητής.

Ο Χρήστος Γκόγκας γεννήθηκε στις 19 Ιανουαρίου 1981 και κατάγεται από τον Ωρωπό Πρεβέζης. Γιος του Γεώργιου Γκόγκα (Οδοντίατρος με βαθμό Δ/ντη στο νοσοκομείο Πρέβεζας) και της Μαρίας Σπυροπούλου Γκόγκα (Συνταξιούχος - πρώην Δ/ντρια ΙΚΑ Πρέβεζας), πήγε σχολείο στο 2ο Δημοτικό Πρέβεζας και ακολούθησε το 1ο Γυμνάσιο και το 1ο Λύκειο Πρέβεζας. Πήρε το πτυχίο του στο Τμήμα Βιολογίας του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών, έγινε διδάκτωρ μοριακής νευροβιολογίας στο Πανεπιστήμιο του Εδιμβούργου Σκωτίας και από 'κει ταξίδεψε στον Καναδά ως μεταδιδακτορικός ερευνητής στο Πανεπιστήμιο Mcgill στο Μόντρεαλ.

Έχει έναν αδερφό, τον Μπάμπη Γκόγκα, ο οποίος μας ταξιδεύει μουσικά με την «Ελλοπία».

Αναφορά στην επιτυχία του Πρεβεζάνου επιστήμονα και της ομάδας στην οποία μετέχει, έκανε και το διεθνές επιστημονικό περιοδικό Nature.

Δείτε το δημοσίευμα ΕΔΩ.