Ο Δήμος Θεσσαλονίκης για παράδειγμα, προχώρησε στη σχετική απόφαση (να δημιουργήσει ειδικό τμήμα για θανόντες covid στα κοιμητήρια) ήδη από το Μάρτιο στηριζόμενος στον Κανονισμό των δημοτικών κοιμητηρίων, που έχει ψηφίσει και είναι εν ισχύ. Απλώς έκανε διαβούλευση και τροποποίησε τον κανονισμό του, πάντα σε συνεννόηση με τον ΕΟΔΥ.

Τι ισχύει όμως για το Δήμο Πρέβεζας; Στην ιστοσελίδα του ο Δήμος Πρέβεζας, από τον Φεβρουάριο του 2020, έχει αναρτήσει κανονισμό κοιμητηρίων μόνο για το κεντρικό κοιμητήριο, (δείτε ΕΔΩ), στο οποίο αναφέρεται ρητά για περιπτώσεις θανόντων από νοσήματα όπως ο covid:

Για τα υπόλοιπα κοιμητήρια της Δ.Κ. Πρέβεζας, δηλαδή αυτά του Νεοχωρίου και του Αγίου Θωμά τι ακριβώς ισχύει;

Θυμίζουμε ότι από το 2017 υπάρχει έκθεση της Επιθεώρησης – Ελέγχου του Σώματος Επιθεωρητών – Ελεγκτών Δημόσιας Διοίκησης, που καλεί το Δήμο να ρυθμίσει ομοιόμορφα τη λειτουργία του συνόλου των κοιμητηρίων της διοικητικής του περιφέρειας, καθώς παραβαίνει συνταγματική διάταξη περί ισονομίας.

Στο πλαίσιο αυτό, η Επιτροπή Ποιότητας Ζωής του Δήμου Πρέβεζας στις 24 Ιουλίου 2018 (δείτε ΕΔΩ), κλήθηκε να επικυρώσει και να φέρει προς συζήτηση στο δημοτικό συμβούλιο Πρέβεζας το νέο κανονισμό λειτουργίας κοιμητηρίων ολόκληρου του Δήμου Πρέβεζας (δείτε τον ΕΔΩ), τον οποίο και συνέταξε η υπηρεσία του Δήμου.

Η επικύρωση όμως δεν έγινε ποτέ. Το θέμα αναβλήθηκε και μέχρι σήμερα δεν έχει έρθει προς ψήφιση στο δημοτικό συμβούλιο Πρέβεζας.

Το συγκεκριμένο ευαίσθητο θέμα πάντως, θα πρέπει να το δει καλύτερα ο Δήμος, καθώς θέλοντας και μη ο covid έχει μπει στις ζωές μας και σε όλες τις εκφάνσεις της διοίκησης απαιτούνται προσαρμογές.

Για την ιστορία ο νέος κανονισμός (ο οποίος όμως δεν έχει ψηφιστεί) προβλέπει για την περίπτωση θανόντων από covid-19 ή άλλα ανάλογα νοσήματα:

“Ο ενταφιασμός νεκρών, των οποίων ο θάνατος οφείλεται σε ένα από τα νοσήματα που υπάγονται στον Διεθνή Υγειονομικό Κανονισμό, γίνεται σε ιδιαίτερο τμήμα του κοιμητηρίου του τόπου όπου σημειώθηκε ο θάνατος (άρθρο 3ΠΔ 210/1975 «Περί ταριχεύσεως, μεταφοράς και ταφής νεκρών και οστών ανθρώπων», ΦΕΚ 63/Α). Εφόσον δεν υφίσταται τέτοιο τμήμα και μέχρι τη δημιουργία του ο ενταφιασμός θα γίνεται σε συγκεκριμένο τάφο του Κοιμητηρίου”.

Επιπλέον η ανακοµιδή των οστών των θανόντων ενεργείται µετά την πάροδο του χρόνου της υποχρεωτικής ταφής, η οποία για τις συγκεκριµένες περιπτώσεις ορίζεται δεκαετής. Στις ανωτέρω περιπτώσεις, το φέρετρο δεν ανοίγεται.