Λίγους μόλις μήνες μετά τον Γενάρη του 2015, ο λαός καλείται ξανά σε εκλογές. Ο ΣΥΡΙΖΑ και η κυβέρνηση που συγκρότησε μαζί με τους ακροδεξιούς ΑΝΕΛ έχει φτάσει σε ένα αξεπέραστο αδιέξοδο. Από τη μια, οι πιέσεις των ιμπεριαλιστών των ΗΠΑ και της ΕΕ για προώθηση ενός νέου κύματος βάρβαρης επίθεσης και, από την άλλη, ο λαός. Ένας λαός που έδωσε σκληρές μάχες ενάντια στα μνημόνια, μάχες που κλόνισαν τα ξένα και ντόπια αστικά επιτελεία. Ένας λαός που έπεσαν πάνω του λυτοί και δεμένοι, "αριστεροί" και δεξιοί, για να τον αποπροσανατολίσουν, πλασάροντάς του την αυταπάτη της λύσης μέσα από τις κάλπες. Ένας λαός που επένδυσε τις ελπίδες του στην κυβέρνηση αυτή, πιστεύοντας τις κούφιες ρητορείες του ΣΥΡΙΖΑ. Ένας λαός που είδε τα κούφια λόγια να μετατρέπονται ξεδιάντροπα σε ένα νέο μνημόνιο και το ΟΧΙ της κάλπης να μεταλλάσσεται -μέσα σε μια βραδιά- σε ένα βαρύγδουπο "ΝΑΙ σε όλα".
Καταγράφεται καθημερινά η αγανάκτηση και η απογοήτευση μετά τη στροφή του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και από όλο αυτό το αλισβερίσι -έξω από αρχές- που γίνεται μπροστά στις εκλογές του Σεπτέμβρη. «Σύντροφοι» και «συναγωνιστές» μέχρι πρότινος, σήμερα να σφάζονται, και «ορκισμένοι εχθροί» μέχρι χθες, να δηλώνουν πίστη στην ενότητα και να σφιχταγκαλιάζονται.
Είναι πολύ αρνητικό το γεγονός ότι στο επίκεντρο όλης αυτής της πολιτικής φτηνών εντυπώσεων βρίσκεται ένας χώρος που παρουσιάστηκε σαν Αριστερά. Είναι πολύ αρνητικό ότι όλα αυτά τα σημάδια της σήψης που παρουσιάζει το κυβερνητικό στρατόπεδο χρησιμοποιούνται σαν άλλοθι από όλο το μνημονιακό σκυλολόι για να δικαιολογήσουν ότι δεν υπάρχει άλλος δρόμος απ’ αυτόν της υποταγής στην ΕΕ, το ΔΝΤ και τους άλλους «προστάτες».
Είναι πολύ ανησυχητικό το ότι οι φασίστες, απόγονοι των χιτών και ταγματασφαλιτών, της Χρυσής Αυγής βρήκαν την ευκαιρία να παρουσιαστούν σαν τιμητές του αντιμνημονιακού αγώνα, και ο ανεκδιήγητος Λεβέντης σαν σοβαρός (;) παράγοντας, έτοιμος να συνεργαστεί με την κυβέρνηση (ακόμα και αν δεν την ξέρει).
Είναι λογικό και αναμενόμενο, η αγανάκτηση και η απογοήτευση από όλη αυτή τη σαπίλα να οδηγήσουν σε άκυρο ή αποχή. Ωστόσο, υπάρχει και άλλη επιλογή. Αποτινάζοντας τις αυταπάτες και τη -βολική για τους δυνάστες μας- απογοήτευση, να σταθεί ο λαός μπροστά στην κάλπη και να την αξιοποιήσει ως προς τη μόνη δυνατότητα που ίσως του δίνει. Όχι για να αλλάξει τη ζωή του, γιατί αυτό θα το προκαλέσει μόνο με τους αγώνες του. Αλλά, ψηφίζοντας την εκλογική συνεργασία ΚΚΕ(μ-λ) και Μ-Λ ΚΚΕ, να στείλει ένα μήνυμα. Ένα μήνυμα που καταγράφει τη διάθεση να μην υποκύψει σε εκβιασμούς, να μην παραδοθεί σε νέες αυταπάτες, να μην γίνει αντικείμενο εκμετάλλευσης από συναλλαγές και παζαρέματα έξω από αρχές.
Μπορεί αυτή η ψήφος να μην αλλάξει τη ζωή μας, όμως είναι μια καλή αρχή για να βαδίσουμε στο δρόμο της αντίστασης και του συλλογικού αγώνα, για να διεκδικήσουμε αυτά που μας ανήκουν και για να οικοδομήσουμε μια Αριστερά που δεν θα είναι συμπλήρωμα του συστήματος αλλά αντίπαλός του.
Στις εκλογές της 20ής του Σεπτέμβρη η Εκλογική Συνεργασία ΚΚΕ(μ-λ) και Μ-Λ ΚΚΕ, με συνδυασμούς σε όλες τις εκλογικές περιφέρειες, καλεί το λαό να στηρίξει με την ψήφο του τη γραμμή της αντίστασης στην ιμπεριαλιστική εξάρτηση και την καπιταλιστική κυριαρχία.
