Το ξαφνικό και το αναπάντεχο μας θυμίζει διαρκώς την ευθραυστότητα της καθημερινότητας μας. Καταλαβαίνουμε τελικά πόσο ευάλωτοι είμαστε αν και πολλοί από εμάς ζούμε με τις ψευδαισθήσεις της βεβαιότητας και της κανονικότητας. Αρνούμαστε κάποιοι να πιστέψουμε ότι τελικά δεν μπορούμε να ελέγξουμε τα πάντα. Είμαστε σε θέση να συνειδητοποιήσουμε ότι τα πράγματα γύρω μας, οι καταστάσεις ,τα πρόσωπα αλλάζουν και μεταβάλλονται μέσα σε ένα κόσμο ρευστότητας;

Επαναπαυόμαστε, αποδεχόμαστε και αρνούμαστε να δεχτούμε το προσωρινό επιθυμώντας να παγιώσουμε τη μονιμότητα που σίγουρα μας βολεύει μιας και πρόκειται για την άμυνά μας, το καταφύγιο μας, κάτι που μας βάζει σε καλούπια. Προσπαθούμε να βάλουμε σε τάξη τα πάντα επιδιώκοντας να μειώσουμε, να περιορίσουμε ή και να εξαλείψουμε ότι μας δυσκολεύει. Πόσο προβλέψιμο και πόσο εφικτό είναι αυτό σίγουρα διαφέρει.

Να το πούμε πεπρωμένο, Θεός, το σύμπαν που συνωμοτεί, όλα είναι εκεί έξω κάπου, παραμονεύουν και καιροφυλακτούν, παίζουν το δικό τους παιχνίδι. Προσπαθούμε και σίγουρα δεν είναι μάταιο να προλάβουμε προτού κάτι συμβεί. Εξασκούμε το σώμα, το πνεύμα, την ψυχή, όλες τις μορφές δηλαδή των μυών που θα μας προμηθεύσουν με τα αποθέματα και τα εσωτερικά εφόδια, απαραίτητα για να προχωρήσουμε και να ανταποκριθούμε σε ότι και να μας προκύψει. Το τι θα συμβεί όμως στην επόμενη στροφή δεν το γνωρίζουμε. Οφείλουμε να προχωρήσουμε και να παλεύουμε, να κοιτάμε μπροστά ρίχνοντας ματιές στο παρελθόν, για να μαθαίνουμε, όχι όμως και να κολλάμε.

Ένα μεγάλο ευχαριστώ σε όλους όσους μας στήριξαν και συνεχίζουν αναφορικά με τον χαμό του αδερφού μου. Ας διεκδικήσουμε καλύτερες οδικές υποδομές και ας αποκτήσουμε επιτέλους παιδεία και κατά συνέπεια και κυκλοφοριακή αγωγή. Μπορούμε αρκεί να θέλουμε, όπως τέλος να τολμούμε να αναγνωρίζουμε τα λάθη μας, να αναλαμβάνουμε τις ευθύνες μας και να ζητάμε συγνώμη.

Η απόκτηση και η καλλιέργεια βασικών προσωπικών και κοινωνικών δεξιοτήτων αναβαθμίζει την ποιότητά μας και μας οδηγεί στον αέναο δρόμο της ωριμότητας. Βοηθάμε έτσι τόσο τους εαυτούς μας όσο και τους επίσημους φορείς να πράξουν τα αυτονόητα και τα δέοντα και αυτό όχι μόνο σχετικά με τις κυκλοφοριακές ρυθμίσεις αλλά και γενικότερα.

Υ.Γ Αφιερωμένο ειδικά σε όλους όσους θρηνούμε άδικα γιατί κάποιοι άλλοι φταίνε άμεσα ή και έμμεσα.

Υ.Γ Εξαιτίας των τροχαίων δουλεύει ένα μεγάλο μέρος του συστήματος ,δικηγόροι, ασφαλιστικές εταιρείες, ανθοπωλεία, γραφεία τελετών, νεκροθάφτες, φανοποιεία, το Δημόσιο ( Δήμος, ΕΚΑΒ, Τροχαία, Νοσοκομεία, Εκκλησία ). Λέτε για αυτό δεν νοιάζεται κανείς; Τα μάτια των παιδιών, των γονιών, των αδερφών και άλλων τα βλέπει το σύστημα; Τις ζωές που καταστρέφονται τις νοιάζεται το σύστημα; Αλλά ας μην ξεχνάμε ότι είμαστε όλοι μέρος αυτού του συστήματος και όπως λέει ο λαός « το σπίτι μπορεί να πέσει και να πλακώσει και εμάς τους ίδιους».

ΣΥΣΤΗΜΑ: Η ΕΠΙΣΗΜΗ ΠΟΛΙΤΕΙΑ ή μήπως είναι άμοιρη ευθυνών; Κάτω από την ομπρέλα είναι όλα τα παραπάνω επαγγέλματα και δεν φταίνε αυτοί. Όπως και ο κάθε ασυνείδητος πολίτης που ακόμα και αν σφάλει (σημ.: σε όλους μπορεί να συμβεί) τουλάχιστον το παραδέχεσαι, μετανοείς και αναλαμβάνεις τις ευθύνες σου.