Η Κοινότητα Κρυοπηγής, οι Πολιτιστικοί Σύλλογοι Κρυοπηγητών Κρυοπηγής-Πρέβεζας και ο Σύλλογος Κρυοπηγητών Αθήνας «Το Ζάλογγο», με νέα επιστολή τους ζητούν το αυτονόητο από το Δήμο Πρέβεζας, επισημαίνοντας τις αστοχίες του παρελθόντος στην προσπάθεια διεκδίκησης του τίτλου «Μαρτυρικό Χωριό» και τονίζουν ότι έχει έρθει η ώρα της ηθικής δικαίωσης για το χωριό τους.
Η επιστολή μεταξύ άλλων αναφέρει:
«ΚΟΙΝΟΤΗΤΑ ΚΡΥΟΠΗΓΗΣ ΔΗΜΟΥ ΠΡΕΒΕΖΑΣ-ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΚΡΥΟΠΗΓΗΤΩΝ ΚΡΥΟΠΗΓΗΣ-ΠΡΕΒΕΖΑΣ ΚΑΙ ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΚΡΥΟΠΗΓΗΤΩΝ ΑΘΗΝΑΣ «ΤΟ ΖΑΛΟΓΓΟ»
Προς: κ. δήμαρχο και δημοτικό συμβούλιο δήμου Πρέβεζας
Κοιν: περιφέρεια Ηπείρου δια του αντιπεριφερειάρχη Πρέβεζας, βουλευτές ν. Πρέβεζας, Δήμαρχο Αγρινίου, Πρόεδρο Πανηπειρωτικής Σ. Ελλάδας, Σεβ. Μητροπολίτης Νικοπόλεως και Πρεβέζης.
Αξιότιμε κ. Δήμαρχε,
Το Δ.Σ. των συλλόγων μας μετά από ομόφωνες αποφάσεις των Γενικών Συνελεύσεων των μελών τους και διαθέτοντας τόσο την τιμητική συναίνεση του Δ.Σ. της Πανηπειρωτικής Συνομοσπονδίας Ελλάδας, όσο και την αρωγή του δήμου Αγρινίου, καθώς και τη στήριξη του Σεβασμιώτατου Μητροπολίτου της Ιεράς Μητροπόλεως Νικοπόλεως και Πρεβέζης και των βουλευτών Πρέβεζας, κυρίως όμως υλοποιώντας το διαχρονικό δίκαιο των συγγενών των θυμάτων, και την εξουσιοδότηση του Προέδρου της Κοινότητας Κρυοπηγής του Δημοτικού Διαμερίσματος Ζαλόγγου του Δήμου Πρέβεζας, ως εκφραστή της βούλησης όλων των κατοίκων τόσο της Κρυοπηγής, όσο και τη διασποράς, απανταχού της γης και από κοινού αιτούμεθα την αναγνώριση της κοινότητας Κρυοπηγής Δήμου Πρέβεζας ως ΜΑΡΤΥΡΙΚΟΥ ΧΩΡΙΟΥ επίσημα και οριστικά, τόσο από τον οικείο Δήμο και την υπερκείμενη Περιφέρεια Ηπείρου, όσο και από το Ελληνικό Κράτος.
Ειδικότερα παρακαλούμε:
1.Τον αξιότιμο κ. Δήμαρχο για δεύτερη φορά, καθώς και το Δημοτικό Συμβούλιο του Δήμου Πρέβεζας, να προβούν με την απόφασή τους σε επαναβεβαίωση προηγούμενης απόφασης του τέως Δήμου Ζαλόγγου , περί χαρακτηρισμού της Κρυοπηγής ως «Μαρτυρικής Κοινότητας», εντός των πλαισίων του διαδόχου Δήμου Πρέβεζας, όπου ανήκει. Υπενθυμίζουμε ότι η απόφαση του Δήμου Ζαλόγγου δεν έγινε αποδεκτή και από το Υπουργείο Εσωτερικών κατά το γράμμα του ισχύοντος Νόμου, αλλά κυρίως διότι –από άγνοια μάλλον των νομικών παραμέτρων- τόσο το αίτημα της Κοινότητας Κρυοπηγής (της 28ης Αυγ. 2000), όσο και η απόφαση του Δήμου Ζαλόγγου βασίστηκαν σε ελλιπή ή ανεπαρκή στοιχεία αναφορικά με το μέγεθος της καταστροφής. Ειδικότερα δεν είχαν περιληφθεί ούτε ο ακριβής αριθμός των εκτελεσθέντων σε αναλογία με τον πληθυσμό του χωριού κατά την αποφράδα χρονιά του 1944, ούτε το σύνολο των κατεστραμμένων κατοικιών και αγροικιών (παράμετρος που σχεδόν αγνοήθηκε), ούτε βεβαίως οι λοιπές παρεπόμενες τραγικές κοινωνικές, οικονομικές και γενικότερες ανθρωπιστικές ζημιές.
2. επανερχόμενοι επομένως με πλήρη και ακριβή στοιχεία που περιγράφουν το μέγεθος της συμφοράς και που ανταποκρίνονται απόλυτα σε όποιες νομικές ρήτρες προβλέπονται από την ισχύουσα νομοθεσία, παρακαλούμε το δήμο Πρέβεζας να συνεργήσει αρμοδίως προς κάθε κατεύθυνση, προκειμένου η Κρυοπηγή να αναγνωριστεί και τυπικά, άπαξ δια παντός, ως ΜΑΡΤΥΡΙΚΗ ΚΟΙΝΟΤΗΤΑ από την Περιφέρειά μας και τις αρμόδιες αρχές της Ελληνικής Πολιτείας, όπως ουσιαστικά έχει επιβληθεί από τις ιστορικές συνθήκες και το κοινό περί δικαίου αίσθημα.
Επίσης
3. Καλούμε τους αξιότιμους αρμόδιους κ.κ. Υπουργούς καθώς και τις εντεταλμένες αρχές της Περιφέρειας Ηπείρου και το Δήμου Αγρινίου (με τον οποίο μας συνδέουν δεσμοί αίματος και διοικητικής αδελφοποίησης) και τέλος τον αξιότιμο κ. Πρόεδρο της ελληνικής Δημοκρατίας να συναινέσουν, ώστε να ενταχθεί το χωριό μας νόμιμα στο μακρύ κατάλογο των Μαρτυρικών τόπων και Ολοκαυτωμάτων της Χώρας κατά την περίοδο της τριπλής κατοχής και της ένδοξης Εθνικής Αντίστασης 1940-44.
4. Απαιτούμε την αναγνώριση αυτή Τιμής ένεκεν, όπως και για όλους τους ομοιοπαθείς τόπους εξάλλου, όχι ως δικαίωμά μας, αλλά ως υποχρέωση απέναντι στο παρόν και το μέλλον της Ανθρωπότητας, από αίσθηση χρέους προς τους αδικοχαμένους νεκρούς μας και αυτονόητη απαίτηση η θυσία και των συγχωριανών μας να δικαιώνεται στο διηνεκές.
-Τιμής ένεκεν, διότι οι 29 εκτελεσθέντες σε ποσοστό ανώτερο του 10% του πληθυσμού κατά το 1944 και οι κατεστραμμένες κατοικίες σε ποσοστό που υπερβαίνει το 80%, καθώς και η διαρπαγή του συνόλου σχεδόν της κινητής περιουσίας και των αναγκαίων μέσων επιβίωσης και η επιτόπια λεηλασία των πενιχρών υπαρχόντων και η συνεχής καταλήστευση που έλαβε χώρα την ημέρα του μπλόκου, αλλά και πριν και μετά τις αλλεπάλληλες εκτελέσεις, αποτελούν για την Περιφέρεια της Πρέβεζας πρωτιά στη συμφορά, αφού το τίμημα που πλήρωσε το 1944 η Κρυοπηγή ξεπερνάει και ποσοτικά αλλά και ποιοτικά τα όρια όποιας νομικής ποσοστώσεως.
-Από όλα τα υπάρχοντα στοιχεία προκύπτει πως το μπλόκο στην Κρυοπηγή ήταν προσχεδιασμένο, το χωριό ήταν προγραμμένο και, μολονότι δεν εφαρμόστηκαν τα σχέδια ολοκληρωτικά, οι εκτελέσεις υπήρξαν το τραγικό τίμημα για το ανυπότακτο φρόνημα των κατοίκων της Κρυοπηγής, στην οποία σημειωτέον δεν υπήρξαν επεισόδια πολιτικής ή άλλης σύγκρουσης, ούτε θύματα του εμφυλίου.
Ένα φρόνημα που αντιτάχθηκε τότε σθεναρά στην απάνθρωπη κτηνωδία των δυνάμεων κατοχής και παραμένει ανυπότακτο απέναντι στο άδικο και την ανέχεια που αντιμετωπίζονται με μόχθο, αξιοπρέπεια, λαμπρές σπουδές και υπερηφάνεια, όπως επιβάλλεται σε όσους ζουν κάτω από τις υπώρειες των ιερών βράχων του Ζαλόγγου. Καμαρώνουμε για τους τιμημένους μας νεκρούς, γιατί αποτελούν τον πλούτο μας.
Γι’ αυτό δεν διεκδικούμε κανενός είδους προνόμιο. Απαιτούμε απλώς την επαινετική μνημείωση! (Χωρίς αυτό να σημαίνει ότι απεμπολούνται οι πάσης φύσεως διεκδικήσεις αποζημιώσεων προς τους συγγενείς των θυμάτων, τις οποίες διεκδικούμε με κάθε τρόπο είτε εξατομικευμένα, είτε συλλογικά με όλους τους άλλους στην Ελλάδα και σε όλο τον Κόσμο, όπου υπήρξαν θύματα παρόμοιας κτηνωδίας)».
