Με αφορμή τον εορτασμό των 100 χρόνων η Ν.Ε. ΤΕΕ του Νομού Πρέβεζας με την πολύτιμη συνδρομή του Περιφερειακού Τμήματος Ηπείρου του ΤΕΕ ανέλαβε την πρωτοβουλία να εκδώσει την επιστημονική εργασία-διατριβή που εκπόνησε ο Κώστας Γενιάς και όπως τόνισε ο Πρόεδρος της Ν.Ε. Πρέβεζας κ. Δημήτρης Παππάς πρόκειται για μια ιδιαίτερη έκδοση αφιερωμένη στα 100 χρόνια η οποία αποτελεί ένα πολύτιμο οδηγό για την ιστορία της πόλης.
Για μια σημαντική έκδοση που συμβάλλει σημαντικά στο να μη χαθούν μνήμες αλλά και στο να αναδειχθούν ιδιαίτερα χαρακτηριστικά μιας περιοχής έκανε λόγο ο Πρόεδρος του Περιφερειακού Τμήματος Ηπείρου του ΤΕΕ κ. Χρ. Παπαβρανούσης, ενώ στη συνέχεια το λόγο πήρε ο κ. Γενιάς ο οποίος παρουσίασε την επιστημονική του εργασία, η οποία συνοδευόταν με πλούσιο φωτογραφικό υλικό.
Ο κ. Γενιάς με μεστό και περιεκτικό λόγο επισήμανε πως δόθηκε μεγάλη έμφαση στις κοινωνικές και οικονομικές συνθήκες που διαμόρφωσαν την εικόνα των κτιρίων και των υπαίθριων χώρων στις παρατάφριες περιοχές, που αποτελούσαν εξαρχής και συνεχίζουν σε μερικά σημεία ακόμη και σήμερα να αποτελούν τον κυρίαρχο χώρο διαμονής μεταναστών, προσφύγων και άλλων κοινωνικών στρωμάτων.
Το ενδιαφέρον στην εργασία δόθηκε περισσότερο στα προϊόντα λαϊκής αρχιτεκτονικής και πολεοδομίας που πραγματοποιήθηκαν με πενιχρά μέσα κυρίως από την απελευθέρωση του 1912 μέχρι τη μεταπολίτευση, ενώ το πλήθος των διαφορετικών τεχνοτροπιών και η εναλλαγή τους κατά μήκος της τάφρου εξέπληξε τον μελετητή και τον εντυπωσίασε με την προσαρμοστικότητά του αλλά και την εναλλαγή της πηγαίας με την οργανωμένη δόμηση.
Ο κ. Γενιάς έκανε μια μικρή ανάλυση των περιοχών κατά μήκος της τάφρου όπως τα Ματζίρικα, η Κοκκινιά, τα Λευκαδίτικα, η Βρυσούλα και το Κάστρο του Αγίου Γεωργίου και αναφέρθηκε στον πολυπολιτισμικό χαρακτήρα της περιοχής της τάφρου(Λευκαδίτες/Λευκαδίτικα, Συρρακιώτες/Νοσοκομείο, Πρόσφυγες Ανατολικής Θράκης/Κοκκινιά, Βόσνιοι πρόσφυγες/Ματζίρικα, κάτοικοι γειτονικής υπαίθρου/Ατιντάνων, Ματζίρικα) που φιλοξένησε κατά μήκος της τόσο άτομα της γειτονικής υπαίθρου όσο και πληθυσμούς, ελληνικούς και μη, από μακρινές περιοχές που είτε κατέληξαν στην Πρέβεζα κατά τύχη είτε η ανάγκη τους οδήγησε εκεί.
«Η ντάπια, 204 χρόνια μετά τη χάραξη και δημιουργία της, ακόμα στέκει σαν σαφής «κορδέλα» που τυλίγει την πόλη, όσο και αν σπάνια ο περαστικός θα της δώσει σημασία. Παρά τις διάφορες αλλοιώσεις και τις αυθαιρεσίες, των τελευταίων κυρίως ετών, το στίγμα της μένει χαραγμένο τόσο στις μνήμες των γηραιότερων κατοίκων, όσο και ως λειτουργικό πολεοδομικό αποτύπωμα» ανέφερε ο κ. Γενιάς συμπερασματικά, υπογραμμίζοντας πως τα παλαιά οικήματα και η τάφρος και τα σημεία αναφοράς κατά μήκος αυτής συνεχώς ξεθωριάζουν μέχρι ίσως να εκλείψουν ακόμη και ως τοπωνύμια και αυτό που θα πρέπει να διασωθεί είναι η λογική που τα δημιούργησε, η λογική της ανάγκης και όχι η λογική της βούλησης.
