Η 1η Συνδιάσκεψη του Κινήματος Δημοκρατών Σοσιαλιστών, την Κυριακή 7 Φεβρουαρίου 2015, ήταν μια συνάντηση όλων των αγωνιστών του νέου Κινήματος με τον εμπνευστή και ιδρυτή του, τον Γιώργο Παπανδρέου.

Απαίτηση των Ελλήνων πολιτών, όπως ορίζει και η διακήρυξη της 3ης του Γενάρη είναι η απελευθέρωση από μια νέα εξάρτηση, εκείνης της αιχμαλωσίας των δημοκρατικών μας θεσμών από μηχανισμούς ενός οικονομικού, πολιτικού και μιντιακού κατεστημένου, που υπηρετείται από ένα πελατειακό σύστημα διακυβέρνησης.

Οι πολιτικές τοποθετήσεις πολλών από τους παρευρισκόμενους υποστηρικτές αλλά και υποψήφιους βουλευτές του Κινήματος, καθώς και η πρωτολογία και δευτερολογία του Προέδρου, Γιώργου Παπανδρέου, συνιστούν τη βάση και του προσυνεδριακού διαλόγου του Κινήματος, έτσι ώστε να επιτευχθεί η προετοιμασία για το Συνέδριο του νέου πολιτικού φορέα στην Ελλάδα.

Ο πολιτικός διάλογος που παρήχθη επικεντρώθηκε στη θεματική ενότητα: «ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΚΑΙ ΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟΣ ΣΤΟΝ ΑΙΩΝΑ ΜΑΣ» επικεντρώθηκε στους επιμερισμένους βασικούς άξονες μελέτης:

1. Συμμαχία για τον εξανθρωπισμό της παγκόσμιας οικονομίας.

2. Από την παγκόσμια οικονομία του κεφαλαίου στην παγκόσμια κοινωνία των πολιτών.

Κύρια σημεία του διαλόγου ήταν:

1. Η αποκατάσταση του ρόλου της πολιτικής - και της δημοκρατίας, έναντι των αγορών. Όπως για παράδειγμα, συλλογική αντιμετώπιση της φοροδιαφυγής, χτυπώντας φορολογικούς παραδείσους και offshore εταιρίες.

2. Η ανάδειξη μιας προοδευτικής Ευρώπης, που δεν καλλιεργεί την ξενοφοβία, τα εθνικιστικά στερεότυπα, αλλά εδράζεται στην αρχή ότι η διαφορετικότητα είναι προσόν για την Ευρωπαϊκή Ένωση, προωθώντας πολιτικές προστασίας των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, των κοινωνικών δικαιωμάτων, της κοινωνικής συνοχής ως πυρήνα της οικονομικής ανάπτυξης.

3. Μιας Ευρώπης που θα ηγείται της μάχης για τον εξανθρωπισμό της παγκοσμιοποίησης και τη θωράκιση της Δημοκρατίας από τους κινδύνους που την απειλούν.

Στη θεματική ενότητα: «΄ΕΞΟΔΟΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΡΙΣΗ - ΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΣΧΕΔΙΟ - ΟΙ ΜΕΤΑΡΡΥΘΜΙΣΕΙΣ - Η ΜΕΤΑΒΑΣΗ ΣΤΗΝ "ΕΠΟΜΕΝΗ ΜΕΡΑ"

Έγινε εκτενής αναφορά για την Ελλάδα που ως πρώτη χώρα βρέθηκε στο επίκεντρο της κρίσης αυτής και χτυπήθηκε όσο ποτέ άλλοτε.

Η αντιμετώπιση της κρίσης από την κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ προσέκρουσε σε τεράστια εμπόδια:

- Την αντίδραση της ΕΕ που έβλεπε ως μεμονωμένο και αμιγώς ελληνικό το πρόβλημα.

- Την αντίδραση Ευρωπαϊκών κυβερνήσεων και των αγορών στο έλλειμμα αξιοπιστίας που προκάλεσαν οι στατιστικές αλχημείες της Κυβέρνησης της ΝΔ, όπως και ο φόβος τους ότι, η ΕΕ δεν διέθετε τους μηχανισμούς αλλά ούτε την βούληση να αντιμετωπίσει ριζικά το πρόβλημα παρέχοντας προστασία στις χώρες - και για το διάστημα που εφάρμοζαν, πρόγραμμα προσαρμογής.

- Την έλλειψη οποιασδήποτε πολιτικής συναίνεσης από τα κόμματα της αντιπολίτευσης. Αντιθέτως η καλλιέργεια της πόλωσης και "αντίστασης" απέναντι σε κάθε αλλαγή.

- Τον ρόλο ισχυρών οικονομικά στρωμάτων που συγκροτούν - μέσω του έλεγχου σε ΜΜΕ και τράπεζες - ισχυρές ομάδες πίεσης, που επηρέασαν τον τρόπο αντιμετώπισης της κρίσης αλλά και την κατανομή των βαρών.

- Το πελατειακό κατεστημένο που δημιούργησε ένα κράτος ανήμπορο να οδηγήσει άμεσα σε μεγάλες αλλαγές και μεταρρυθμίσεις.

- Την εμμονή της ΕΕ να θέσει ως προτεραιότητα τη μείωση των ελλειμμάτων και όχι τις μεγάλες μεταρρυθμίσεις που χρειαζόταν η χώρα και που αποτελούσαν και την ουσιαστική απάντηση στις αιτίες της κρίσης.

Βέβαια επτά χρόνια μετά το ξέσπασμα της κρίσης, η οποία άφησε βαθειά σημάδια στην Ελληνική κοινωνία, ήρθε η ώρα να αποτολμήσουμε ένα νέο ξεκίνημα, όπως χαρακτηριστικά ανέφερε και ο Γιώργος Παπανδρέου.

Να εργαστούμε όλοι για τη διαμόρφωση μιας προοδευτικής πλειοψηφίας στην Ελληνική κοινωνία.

Για την προώθηση ενός προγράμματος προοδευτικών μεταρρυθμίσεων που θα αλλάξει το παραγωγικό πρότυπο της χώρας, τον τρόπο λειτουργίας του κράτους.

Κύρια σανίδα σωτηρίας, σύμφωνα και με την διακήρυξη του Κινήματος, αποτελεί το Ελληνικό Εθνικό Σχέδιο για την διαπραγμάτευση και την πιθανή νέα συμφωνία με τους δανειστές.

Οι βασικοί άξονες και οι προτεραιότητες του Σχεδίου προσδιορίστηκαν με τα παρακάτω ερωτήματα:

- Δημοσιονομική πειθαρχία και αυστηρή λιτότητα ή δημοσιονομική υπευθυνότητα, μεταρρυθμίσεις και αναπτυξιακές πολιτικές;

- Έμφαση στην παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας, στα συγκριτικά πλεονεκτήματα και την πράσινη οικονομία;

- Σαρωτικές αλλαγές στο κράτος, αλλαγές που θα απελευθερώσουν παραγωγικές δυνάμεις και θα διευκολύνουν την άσκηση των αναγκαίων πολιτικών; Ποιές αλλαγές είναι προτεραιότητα;

- Έμφαση στην αναδιανομή του υπάρχοντος πλούτου ή παραγωγή νέου πλούτου με ιδιωτικές και δημόσιες επενδύσεις; Πως διαμορφώνουμε το περιβάλλον για υγιείς, βιώσιμες επενδύσεις σε όλη την Ελλάδα;

Ο Πρόεδρος του Κινήματος, Γιώργος Παπανδρέου, μέσα από το νέο Κίνημα, κατάφερε τούτο: Να μπολιάζει τις αρχές και τις αξίες του Κινήματος των Δημοκρατών Σοσιαλιστών σε έλληνες πολίτες που αναγνωρίζουν πως η λύση της σωτηρίας της Ελλάδας είναι καθαρά ελληνική υπόθεση και θέλουν να βάλουν νέες και υγιείς βάσεις για την Ελλάδα του Μετα-μνημονίου και του Μετα-πελατειακού κράτους.

Και βέβαια προκάλεσε βαθειά και μεγάλη συγκίνηση αλλά και θερμό χειροκρότημα η πατριωτική του δήλωση: « θα στηρίξω την κυβέρνηση αυτές τις δύσκολες ώρες για όλους τους Έλληνες. Δεν μένω στο ότι εμένα με λιθοβολούσαν τότε που αγωνιζόμουν κι εγώ να αποτρέψω την χρεωκοπία στη χώρα».

Όπως μεγάλο χειροκρότημα δέχτηκε ο Πρόεδρος όταν είπε: «Ο σημερινός πρωθυπουργός, ο κ. Τσίπρας έχει χρέος να αποκαταστήσει την αλήθεια που και ο ίδιος διέσυρε για χρόνια. Έχει χρέος, όχι για την δικαίωσή μας, αλλά γιατί μόνο με αλήθειες θα χτυπήσουμε τα πραγματικά αίτια, μονό σε αλήθειες θα οικοδομήσουμε γερές βάσεις για το αύριο της χώρας μας».

Τα λάθη του παρελθόντος, όπως τα πρόσωπα- στελέχη που είδαν την πολιτική και τον δημοκρατικό χώρο του ΠΑΣΟΚ πεδίο αναρρίχησης (και τα οποία έχουν απομακρυνθεί, πολύ ειρωνικό) το σαθρό δομημένο κράτος, ο διογκωμένος δημόσιος τομέας, η εύνοια της φοροδιαφυγής και η αδυναμία της πάταξης αυτής, οι ωφελιμιστικοί λόγοι ενασχόλησης με τα κοινά κ.α. δέχτηκαν σκληρή κριτική από εμάς, τους ανθρώπους που δεν είδαμε ποτέ το πολιτικό μας σπίτι και το πολιτικό μας ενδιαφέρον ως ευκαιρία ικανοποίησης ατομικών συμφερόντων, αλλά ως στρατιώτες εργαζόμασταν και εργαζόμαστε για το «κοινό καλό». Δυστυχώς όμως υπήρξαν πολλοί οι καιροσκόποι της πολιτικής. Κοινός τόπος όλων των τοποθετήσεων, μεταξύ των άλλων και η δική μου ήταν να επανέλθει η πολιτική στην θέση και με την αξία που της αρμόζει, με κύρος, υπευθυνότητα, εργασία και εθελοντική προσφορά.

Όλοι που προχωράμε με το Κίνημα έχουμε ως κοινές αξίες τις αξίες του Κινήματος για συμμετοχική δημοκρατία, κοινωνική λογοδοσία, Ελευθερία, Δικαιώματα για όλους, Συνύπαρξη, Αλληλεγγύη, Διαφάνεια, Αξιοκρατία, Δικαιώματα για όλους, και επικράτηση λειτουργίας του δικαίου.

Όλοι που βάλαμε πλάτη για το Κίνημα Δημοκρατών Σοσιαλιστών καταδικάζουμε τα λάθη του παρελθόντος, τους επαγγελματίες πολιτικούς, τις μικροκομματικές αντιλήψεις και επικροτούμε την προσφορά προς το κοινωνικό σύνολο για την επαναφορά της Ελλάδας σε θέση αξιοπρεπή.
Αναγνωρίζουμε όλοι ότι η εξάρτησή μας ξεκινά από τις δικές μας αδυναμίες. Ξεκινά από μια οικονομία που βασίστηκε στον παρασιτισμό, από μια παιδεία στραμμένη στην έτοιμη θέση στο Δημόσιο, από την πελατειακή πολιτική που στρέφει τον Έλληνα στο κυνήγι του μικροσυμφέροντος.