Σην ενότητα αυτή φιλοξενείται ο πολιτικός μηχανικός, Γεώργιος Μπόκιας (μέλος ΝΟΔΕ Πρέβεζας):
«Ο ΠΙΟ ΚΑΛΟΣ ΚΑΙ ΟΧΙ Ο ΛΙΓΟΤΕΡΟ ΚΑΚΟΣ
Πολύ πρόσφατα, ζήσαμε στις βουλευτικές εκλογές του Σεπτεμβρίου, το εξής παράδοξο. Μια κυβέρνηση που μόλις πριν 7 μήνες είχε κερδίσει για πρώτη φορά τις εκλογές, να παραιτείται χωρίς πειστικό λόγο και να ζητά ξανά τη διακυβέρνηση. Μόνο που αυτή τη φορά το βασικό της προεκλογικό επιχείρημα δεν ήταν κάποιο πολυδιαφημισμένο πρόγραμμα όπως αυτό της Θεσσαλονίκης του χειμώνα του 2014. Πολύ περισσότερο δε, δεν ήταν η αποτυχημένη ρητορική και οι υπεροπτικές δηλώσεις με ύφος χιλίων καρδιναλίων. Δηλώσεις όπως η κατάργηση του μνημονίου με ένα άρθρο σε ένα νόμο ή η επιστροφή του κατώτερου μισθού την επομένη των εκλογών στα 751 ευρώ. Πλέον η τακτική τους στηρίχθηκε στο ότι σύμφωνα με τα λεγόμενα τους, δεν μπορούσαν να κάνουν κάτι καλύτερο, καθώς η εγχώρια ελίτ, τα ξένα συντηρητικά κέντρα και 5 προδότες σύντροφοι, τους εγκλώβισαν και τους ανάγκασαν να υπογράψουν αυτή την κακή συμφωνία που πότε άλλοτε οι αρχές τους δε θα τους επέτρεπαν να αποδεχτούν. Κι αυτή η παραδοχή της ίδιας τους της αποτυχίας όχι μόνο δεν τους πτόησε, αλλά τους οδήγησε στο επιστέγασμα της προεκλογικής τους τακτικής πως ναι μεν έφεραν μια κακή συμφωνία, εξακολουθούν όμως να είναι λιγότερο κακοί από αυτούς που κυβέρνησαν επί 40 χρόνια. Αυτή η λογική, η λογική του λιγότερο κακού, είναι η λογική του μέτριου, που δυστυχώς έχει περάσει πλέον στην κοινωνία μας σε κάθε έκφανση της καθημερινότητας μας. Προσωπικά όχι μόνο δε με εκφράζει αλλά με έχει κουράσει και θεωρώ ότι είναι πλέον η ώρα να απαλλαγούμε από αυτή.
Η διαδικασία ανάδειξης καινούργιου πρόεδρου της Νέας Δημοκρατίας δε θα είναι μια ακόμα εκλογική μάχη όπου θα κερδίσει ο λιγότερο κακός υποψήφιος. 'Η τουλάχιστον δε θα πρέπει να είναι έτσι. Γι’ αυτό το λόγο θα προσπαθήσω να αποδείξω γιατί κατά τη γνώμη μου ο υποψήφιος που θα ψηφίσω είναι ο καλύτερος. Τι έχει κάνει αυτός σωστά, όχι τι έχουν κάνει οι άλλοι λάθος. Με επιχειρήματα και κριτική σκέψη, όχι με μηδενιστικές λογικές.
Δεν έχω γνωρίσει κανέναν από τους 4 υποψηφίους προσωπικά για να έχω οικεία άποψη. Η κρίση μου στηρίζεται αποκλειστικά και μόνο στα πεπραγμένα τους, όπως τα γνωρίζει ο μέσος Έλληνας πολίτης, που τον ενδιαφέρουν τα κοινά και παρακολουθεί τις πολιτικές εξελίξεις. Αν και θεωρώ και τις 4 υποψηφιότητες το ίδιο πληθωρικές, το ίδιο εμφατικές (η κάθε μια για το δικό της λόγο) και με την ίδια δυναμική ώστε να μπορέσουν να αλλάξουν τόσο την ίδια τη Νέα Δημοκρατία, όσο και το ύφος του πολιτικού λόγου στην Ελλάδα, έχω καταλήξει πως ο περισσότερο καλός και όχι ο λιγότερο κακός είναι ο Κυριάκος Μητσοτάκης. Ο Κυριάκος που φέρει το πολύ βαρύ αυτό όνομα, και το οποίο σε καμία περίπτωση δε θα πρέπει να αποτελεί ούτε πλεονέκτημα αλλά ούτε μειονέκτημα για την προσωπικότητα του. Δεν κρίνεται ως ο γιος του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη, κρίνεται ως ο Κυριάκος Μητσοτάκης, ο νυν κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος της Νέας Δημοκρατίας ο τέως Υπουργός Διοικητικής Μεταρρύθμισης και Ηλεκτρονικής Διακυβέρνησης και ο επί 11 συναπτά έτη εκλεγμένος βουλευτής της Β’ Αθηνών στις πρώτες θέσεις. Μόλις πριν λίγες μέρες εξάλλου ο Πάτρικ Κένεντι, ανιψιός του προέδρου Τζον και γιος του γερουσιαστή Τεντ, αναγκάστηκε να αποκαλύψει πως ο λόγος που σταμάτησε πρόωρα από την πολιτική ήταν η αφόρητη πίεση που του ασκούσε το όνομα του και που τον οδηγούσε σε καταχρήσεις (αλκοόλ και ουσίες), καταστρέφοντας και την υγεία του. Το όνομα επομένως είναι ευχή και κατάρα. Το ίδιο εύκολα που μπορεί να σε βοηθήσει, το ίδιο εύκολα μπορεί να αποτελέσει και τροχοπέδη.
Τι έκανε λοιπόν ο Κυριάκος Μητσοτάκης, που αξίζει όχι μόνο της προσοχής μας, αλλά και της στήριξής μας στις επερχόμενες εκλογές της Νέας Δημοκρατίας;
Θα αναφερθώ στο έργο του από τη θέση του Υπουργού Διοικητικής Μεταρρύθμισης και Ηλεκτρονικής Διακυβέρνησης. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης ήταν αυτός που εισηγήθηκε τον επανέλεγχο συμβάσεων από αορίστου σε ορισμένου χρόνου. Μια πληγή για τη Δημόσια Διοίκηση που συντηρήθηκε για πολλά χρόνια από πλείστους Υπουργούς και είχε ως αποτέλεσμα υπάλληλοι που χωρίς να πληρούν τις προϋποθέσεις του νόμου με τη μετατροπή συμβάσεων ορισμένου χρόνου σε αορίστου να μονιμοποιούνται, παίρνοντας με αυτόν τον τρόπο τη θέση κάποιου άλλου.
Το καλοκαίρι του 2014 ο Κυριάκος Μητσοτάκης ήταν αυτός που άλλαξε τον τρόπο με τον οποίο επιλέγονται οι προϊστάμενοι στο Δημόσιο. Με το Νόμο 4275/2014 εισήγαγε διαδικασίες επιλογής προϊσταμένων στο Δημόσιο που συνάδουν με τις ανάγκες της αναδιοργάνωσης των δομών και των νέων οργανογραμμάτων που απέκτησε η δημόσια διοίκηση μετά από 40 χρόνια. Περαιτέρω δε όχι μόνο ψήφισε ένα νέο, σύγχρονο τρόπο επιλογής προϊσταμένων, ο οποίος προάγει την αξιοκρατία, αλλά άμεσα και σε μικρό χρονικό διάστημα ξεκίνησε την εφαρμογή του νόμου με βάσει τις πάγιες διατάξεις.
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης ήταν ο Υπουργός που προχώρησε στις συγχωνεύσεις και καταργήσεις φορέων και του Δημοσίου οι οποίοι εδώ και πολύ καιρό δεν παρήγαγαν τίποτα, δεν εξυπηρετούσαν πραγματικές ανάγκες κι επί της ουσίας παρέμεναν ανενεργοί χρεώνοντας τον Έλληνα φορολογούμενο σε μια ασφυκτική δημοσιονομικά περίοδο.
Μέσω της αξιολόγησης στο Δημόσιο (μια επιτακτική και χρόνια απαίτηση της μεγάλης πλειοψηφίας της κοινωνίας), ο Κυριάκος Μητσοτάκης προσπάθησε να ολοκληρώσει στο σύντομο διάστημα της παραμονής του στο Υπουργείο (περίπου 1,5 έτος) τη Διοικητική Μεταρρύθμιση και την εκ βάθρων ανασύσταση της Δημόσιας Διοίκησης. Στο σύνολο της παρουσίας του, ασχολήθηκε με θέματα ταμπού για το Ελληνικό Δημόσιο. Δε δίστασε να λάβει το πολιτικό κόστος, δε δίστασε να πάει κόντρα και στην υποψηφιότητα του Προκόπη Παυλόπουλου ως Προέδρου της Δημοκρατίας, καθώς θεώρησε ότι η συγκεκριμένη υποψηφιότητα αντιτίθεται στην πρακτική που ο ίδιος προσπάθησε να υπηρετήσει ως Υπουργός Διοικητικής Μεταρρύθμισης και Ηλεκτρονικής Διακυβέρνησης.
Αλλά και ως απλός Βουλευτής ο Κυριάκος Μητσοτάκης, με τη δράση του έχει αποδείξει έμπρακτα πως όχι μόνο ευαγγελίζεται το νέο (για το οποίο τόσος λόγος έγινε τελευταία), αλλά το υπηρετεί κιόλας. Επέστρεψε το βουλευτικό του αυτοκίνητο, παραιτήθηκε από τις αποζημιώσεις για τη συμμετοχή του στις Επιτροπές της Βουλής, ενώ έχει προτείνει αλλαγές - τομές στην ελληνική πολιτική σκηνή που μόνο θετικές μπορούν να χαρακτηριστούν.
Ενδεικτικά θα μπορούσε να αναφέρει κανείς την κατάργηση του καθεστώτος της ατιμωρησίας Υπουργών, την κατάργηση της ασυλίας των Βουλευτών, την κατάτμηση των μεγάλων εκλογικών περιφερειών, τη δημοσίευση διαχρονικών πόθεν έσχες βουλευτών στο Διαδίκτυο, τη μείωση των βουλευτών σε 200, την κατάργηση της βουλευτικής σύνταξης, την κατάργηση των βουλευτικών αυτοκινήτων, την περικοπή κατά 30% της βουλευτικής αποζημίωσης.
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης από όποια θέση έχει υπηρετήσει έως σήμερα τη Νέα Δημοκρατία και την Ελλάδα έχει προτείνει κι εφαρμόσει, μέτρα ριζοσπαστικά, τομές διαρθρωτικές που πολλοί θα ήθελαν να έχουν καταφέρει, ελάχιστοι όμως μπόρεσαν μπροστά στο πολιτικό κόστος.
Τις ίδιες αλλαγές έχει υποσχεθεί και ευελπιστούμε να υιοθετήσει και ως πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας. Αλλαγές που θα βελτιώσουν όχι μόνο τη μεγάλη φιλελεύθερη παράταξη, αλλά θα δώσουν και μια καλύτερη και ποιοτικότερη νότα στον πολιτικό λόγο της χώρας. Γιατί ο Κυριάκος Μητσοτάκης, δεν είναι ο λιγότερο κακός. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης είναι ο πιο καλός από τους καλούς υποψηφίους προέδρους της Νέας Δημοκρατίας».
