«Ξάδερφε θυμήσου, μετακλητός που πάς, στο σόι το οφείλεις και στο ΕΑΜ-ΕΛΑΣ... ..

Ένα φαινόμενο που εντάθηκε στην Ελληνική πολιτική σκηνή με την εκλογή του ΣΥΡΙΖΑ και του Αλέξη Τσίπα είναι αυτό της διαστρέβλωσης λέξεων και εννοιών. Ανέκαθεν θεωρούσα άτοπη την ταύτιση Αριστερού- Προοδευτικού και του Δεξιού- Συντηρητικού, είχα γνωρίσει πάμπολλους προοδευτικούς δεξιούς και το ίδιο πολλούς συντηρητικούς αριστερούς καθώς και κεφαλαιοκράτες αριστερούς.

Ο όρος ο όποιος έχει δεινοπαθήσει τα τελευταία χρόνια είναι η « μεταρρύθμιση». Τα μνημόνια περιείχαν μια σειρά μεταρρυθμίσεων καθώς και ορισμένες περικοπές. Οι μεταρρυθμίσεις, δηλαδή οι σημαντικές αλλαγές που αποσκοπούν στη λύση προβλημάτων, την εύρυθμη λειτουργία του κράτους , την προσαρμογή του σε νέα δεδομένα αποτελούσαν μονόδρομο για την ανάπτυξη της χώρας.

Με τον τρόπο που έχουμε χρησιμοποιήσει τη λέξη την έχουμε κατασυκοφαντήσει. Βαφτίσαμε τις περικοπές και τη μείωση των εισοδημάτων μεταρρυθμίσεις και τελειώσαμε. Μεταρρυθμίσεις και ξαδερφογαμπρομπατζανάκηδες ως μετακλητοί δεν γίνεται, ΕΑΜ και ΡΑΠ δεν μπορεί να ισούνται με διορισμούς. Όλη αυτή η διαδικασία με τους μετακλητούς θα πρέπει να συζητηθεί και να τεθούν κανόνες. Αν χρειάζεται και πόσους μετακλητούς κάθε πολιτικό στέλεχος, εάν μπορεί ή όχι να είναι συγγενείς, αν πρέπει να έχουμε εμπιστοσύνη στους επαγγελματίες ή θα εξακολουθήσουμε όπως τον 18ο αιώνα να εμπιστευόμαστε μόνο τη φάρα μας κ.ο.κ . Θα πει κάποιος ότι και εσείς όταν κυβερνούσατε αυτό κάνατε. Συμφωνώ, πιθανόν να γινόταν και κάποια στιγμή, αλλά υπήρχε μια ουσιώδη διάφορα.

Δεν είχαμε εκλεγεί με σημαία ««Αποσυμφορούμε το δημόσιο τομέα από τις στρατιές των συμβούλων και των μετακλητών υπαλλήλων»( Τσίπρας Ιανουάριος 2015) και δεν είχαμε ανάγει αυτή την συμπεριφορά μας ως « Ηθικό Πλεονέκτημα».

«Αἰδώς Ἀ(χ)ρεῖοι νῦν ἄρκιον ἤ ἀπολέσθαι».