Έχουμε αναφερθεί σε μία σειρά άρθρων μας (δείτε ΕΔΩ και ΕΔΩ) στο Εθνικό Σύστημα Υγείας και πως διαμορφώνονται τα νέα δεδομένα για το Νοσοκομείο της Πρέβεζας.
Αυτή τη φορά θα αναφερθούμε στη μελέτη του Οργανισμού Ερευνών “διαΝΕΟΣΙΣ” (δείτε τη ολόκληρη ΕΔΩ), που για πολλούς πολιτικούς αναλυτές αποτελεί “οδηγό” για τον Κυριάκο Μητσοτάκη, στον τρόπο που θα οργανώσει το λεγόμενο “νέο ΕΣΥ”. Ο τίτλος της μελέτης δεν αφήνει άλλωστε αμφιβολίες. “Το Νέο ΕΣΥ: Η Ανασυγκρότηση του Εθνικού Συστήματος Υγείας”. Η μελέτη παρουσιάστηκε αρχικά μετά την εκπόνησή της τον Φεβρουάριο του 2020.
Επικεφαλής της ομάδας ερευνητών που την εκπόνησε είναι ο Ιωάννης Τούντας, καθηγητής Κοινωνικής και Προληπτικής Ιατρικής στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών. Ο κ. Τούντας είναι γνωστό ότι προέρχεται από την Κεντροαριστερά (με υποστηρικτικές θέσεις προς τον πρώην Πρωθυπουργό Κώστα Σημίτη), ενώ από το 2015 μέχρι το 2019 θήτευσε ως Διευθυντής Ερευνών στον “διαΝΕΟΣΙΣ” ο Κυριάκος Πιερρακάκης, ο οποίος επίσης προέρχεται από το ΠΑΣΟΚ, χαίρει μεγάλης εκτίμησης όμως από τον Κυριάκο Μητσοτάκη, ο οποίος τον υπουργοποίησε στο Ψηφιακής Διακυβέρνησης και τον εμπιστεύεται απόλυτα στη διαμόρφωση πολιτικής.
Μέσα από το περιβάλλον του κου Μητσοτάκη εξάλλου “διαρρέεται” πως η συγκεκριμένη μελέτη θα είναι και η βάση αναδιοργάνωσης του ΕΣΥ.
Σε άρθρο του το 2015 στο “Βήμα” ο Γιάννης Τούντας έγραφε μεταξύ άλλων: “Όταν ένα σύστημα καταρρέει, όπως κατά γενική ομολογία συμβαίνει με το ΕΣΥ, δεν αρκεί για να διασωθεί η «λειτουργική σταθεροποίησή του» που εξήγγειλε ο νέος υπουργός Υγείας Α. Ξανθός στο πλαίσιο των προγραμματικών δηλώσεων. Δεν αρκούν οι σωστές μεν αλλά ανεπαρκείς εξαγγελίες για την αναδιοργάνωση των νοσοκομείων και την τοποθέτηση διοικητών με αξιοκρατικά κριτήρια, την αύξηση της χρηματοδότησης, τις νέες προσλήψεις, την ενίσχυση της Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας, την πάταξη της διαφθοράς και τον περιορισμό της σπατάλης...
... Για να επιβιώσει πλέον το ΕΣΥ, θα πρέπει να ανασυσταθεί εκ θεμελίων. Με ολοκληρωμένο νόμο επανίδρυσης που θα βασίζεται σε νέες σύγχρονες αρχές και όχι στις κρατικίστικες, συντεχνιακές, κομματοκρατούμενες αντιλήψεις της δεκαετίας του ’80. Μόνο έτσι θα μετασχηματιστεί από σπάταλη, αναποτελεσματική δημόσια υπηρεσία σε σύγχρονο δημόσιο οργανισμό.
...Ο νέος νόμος για το ΕΣΥ θα πρέπει να προβλέπει και ένα νέο καθεστώς για τις εργασιακές σχέσεις. Η μονιμότητα θα πρέπει να συνδεθεί με την επιτυχή αξιολόγηση ανά 5ετία ή 10ετία, οι μισθοί των γιατρών να τεθούν εκτός ενιαίου μισθολογίου και να καθορίζονται ανάλογα με την ειδικότητα και κυρίως την παραγωγικότητα, ενώ οι διευθυντές κλινικών θα μπορούν να νοσηλεύουν περιορισμένο αριθμό ιδιωτικών ασθενών, με οικονομικά οφέλη για όλο το νοσοκομείο (δείτε ΕΔΩ ολόκληρο το άρθρο του)”.
Στη διάρκεια άλλωστε του περιβόητου πλέον Οικονομικού Φόρουμ των Δελφών, ο κ. Τούντας παρουσίασε το πώς θα γίνει η γενική αναδιοργάνωση του Συστήματος Υγείας, δίνοντας έμφαση σε σειρά θεμάτων, όπως ο επανασχεδιασμός του νοσοκομειακού χάρτη, η ανάγκη για δημιουργία μιας ισχυρής πρωτοβάθμιας φροντίδας υγείας, αλλά και η ανάγκη ενίσχυσης καινοτόμων υπηρεσιών υγείας, με τη συμμετοχή και της τοπικής αυτοδιοίκησης.
Με αφορμή την έρευνα του “διαΝΕΟΣΙΣ” για την αναδιοργάνωση του Εθνικού Συστήματος Υγείας στην μετά τον κορωνοϊό εποχή, μαζί με τον κ. Τούντα ο υφυπουργός Υγείας, Βασίλης Κοντοζαμάνης, ο επίτιμος καθηγητής Οικονομικών της Υγείας της Εθνικής Σχολής Δημόσιας Υγείας, Γιάννης Κυριόπουλος και ο διευθυντής Περιεχομένου της διαΝΕΟΣΙΣ, Θοδωρής Γεωργακόπουλος συζήτησαν το μέλλον του ΕΣΥ.
Τι κάνει δηλαδή “νιάου νιάου στα κεραμίδια”, που λέει και ο σοφός λαός.
Ας δούμε όμως ορισμένες από τις προτάσεις της συγκεκριμένης μελέτης:
• Δημιουργία «Κέντρου Στρατηγικού Σχεδιασμού και Αξιολόγησης» του ΕΣΥ ως ΝΠΙΔ.
• Ανασυγκρότηση των ΥΠΕ ως ΝΠΔΔ και αντιστοίχισή τους στις διοικητικές περιφέρειες. • Μετατροπή των δημόσιων νοσοκομείων του ΕΣΥ σε ΝΠΙΔ μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα, ως θυγατρικές εταιρίες των ΥΠΕ, καθώς και συγχωνεύσεις και αλλαγές χρήσης, κυρίως των μικρών νοσοκομείων, με παράλληλη ανακατανομή υλικών και ανθρώπινων πόρων.
• Ενίσχυση της διοικητικής αυτοτέλειας των νοσοκομείων και μεταφορά διοικητικών διαχειριστικών αρμοδιοτήτων στην κλινική ιεραρχία και κυρίως στους διευθυντές των κλινικών εργαστηρίων.
• Ανάπτυξη της «Οικογενειακής Ιατρικής» και δημιουργία «Τοπικών Μονάδων ΠΦΥ» και «Δικτύων ΠΦΥ» με τη συμμετοχή της Τοπικής Αυτοδιοίκησης.
• Ελεύθερη επιλογή του οικογενειακού ιατρού από μέρους του ατόμου ή της οικογένειας.
• Ανάπτυξη Εθνικών Προγραμμάτων Πρόληψης, Προαγωγής Υγείας και Εγγραμματοσύνης Υγείας.
• Αξιοποίηση των νέων τεχνολογιών και κυρίως της ηλεκτρονικής υγείας σε όλους τους τομείς.
• Αναδιάρθρωση του νοσοκομειακού χάρτη με ορθολογική κατανομή κλινών και ανθρώπινων πόρων, σύμφωνα με τις ανάγκες υγείας του πληθυσμού κάθε περιφέρειας.
• Μετατροπή του ΕΟΠΥΥ σε ενιαίο μοναδικό πληρωτή με αποκλειστική διαχείριση του συνόλου των εθνικών πόρων για τις δημόσιες δαπάνες υγείας.
• Διαμόρφωση ενός οικονομικά σταθερού και λειτουργικού πλαισίου τιμών.
• Εφαρμογή κλειστών σφαιρικών προϋπολογισμών στα νοσοκομεία και αποζημίωση με βάση τις Ομογενείς Διαγνωστικές Ομάδες.
• Διαφοροποίηση της αμοιβής των νοσοκομειακών στελεχών, ιδιαίτερα των γιατρών, στη βάση της οικονομικής και κλινικής αποδοτικότητας.
• Εφαρμογή του θεσμού της «πλήρους και αποκλειστικής απασχόλησης» μόνο στους διευθυντές-συντονιστές, με βελτιωμένες αποδοχές και με δυνατότητα παροχής αμειβόμενου ιδιωτικού έργου εντός του νοσοκομείου.
• Θεσμοθέτηση της κινητικότητας εντός του ΕΣΥ και παροχή της δυνατότητας ιδιωτών γιατρών να συμβάλλονται με νοσοκομεία του ΕΣΥ με πλήρη ή μερική απασχόληση.
• Ενίσχυση και αναβάθμιση του νοσηλευτικού δυναμικού με νέα προγράμματα σπουδών και βελτιωμένες αποδοχές.
Όλα τα παραπάνω βέβαια από μόνα τους δεν θεωρούνται a priori “διαβολικά”. Ωστόσο το μείγμα πολιτικής που θα χρησιμοποιηθεί μπορεί να φέρει το τέλος της δημόσιας υγείας, όπως τη γνωρίζαμε μέχρι σήμερα, ακόμη και για τον πιο φτωχό συμπολίτη μας...
