1) Τι θα έπρεπε να σημαίνει αντιμετώπιση κλιματικής κρίσης και «πράσινη μετάβαση»;

Η κλιματική αλλαγή, ήδη εξελίσσεται σε κλιματική κρίση, με καταστροφικές τοπικές, υπερτοπικές και παγκόσμιες επιπτώσεις στο περιβάλλον και στον άνθρωπο. Οφείλεται στην υπερθέρμανση του πλανήτη, η οποία προκαλείται από τη συγκέντρωση αερίων του θερμοκηπίου στα ανώτερα στρώματα της ατμόσφαιρας, βασικότερη πηγή των οποίων είναι η χρήση ορυκτών καυσίμων. Συνεπώς, η  μετάβαση σε ένα ενεργειακό σύστημα βασισμένο στις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας είναι αναγκαίο και το ζητούμενο θα έπρεπε να είναι η προστασία του περιβάλλοντος και της ποιότητας της ανθρώπινης ζωής.

2) Τα φαραωνικά έργα των αιολικών πάρκων παίρνουν υπόψιν τους το περιβάλλον;

Τα αιολικά πάρκα αποτελούν μεγάλα τεχνικά έργα, η εγκατάσταση των οποίων μαζί με τα συνοδά έργα και ειδικά την οδοποιία, σε περισσότερο ή λιγότερο ανέγγιχτες περιοχές της φύσης, έχουν σοβαρότατες περιβαλλοντικές επιπτώσεις. Η επέκταση του οδικού δικτύου καταστρέφει  φυσικά οικοσυστήματα  και είναι το έναυσμα για την αλλαγή της χρήσης γης,  που θα  επιφέρει απώλεια της βιοποικιλότητας. Αφορά περιοχές φυσικού κάλους .

3) Είναι αναγκαία η θυσία του περιβάλλοντος για την παραγωγή καθαρής ενέργειας;

Ο στόχος της Ελλάδας για παραγωγή αιολικής ενέργειας έως το 2030 είναι 7,05 GW. Ήδη παράγονται 3,11 GW (44% του στόχου). Αν προστεθεί η παραγωγή όσων μονάδων έχουν ήδη άδεια και ξεκινούν άμεσα παραγωγή, θα πάμε στα 8,83 GW (125% του στόχου), ενώ αν υλοποιηθούν όλα τα επενδυτικά σχέδια που έχουν υποβληθεί στη Ρυθμιστική Αρχή Ενέργειας (ΡΑΕ) θα πάμε στα 35,36 GW (504% του στόχου!). Συνεπώς μιας τέτοιας έκτασης παραγωγή είναι αχρείαστη.

4) Οι ανεμογεννήτριες είναι μέρος σχεδίου για απομάκρυνση από τα ορυκτά καύσιμα;

Σε επίπεδο χώρας γνωρίζουμε ότι δεν ισχύει αυτό καθόλου. Αρκεί να φέρουμε στο μυαλό μας την επιδίωξη για εξορύξεις στις ΑΟΖ, μια καταστροφική επιλογή  η οποία ανάγεται μάλιστα σε …κριτήριο πατριωτισμού. Ο ισχυρισμός ότι οι  («καθαρές») ανεμογεννήτριες μας οδηγούν σε σταδιακή απεξάρτηση από τα («βρώμικα») ορυκτά καύσιμα είναι απολύτως ψευδής. Η προηγούμενη κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ και η τωρινή της ΝΔ, έχουν ήδη συμβάσεις παραχώρησης για έρευνα και εξόρυξη υδρογονανθράκων στον κόλπο της Κυπαρισσίας, ενώ η Περιφέρεια Ηπείρου θέλει δήθεν να γνωρίζει τι έχει το υπέδαφός της για εγκυκλοπαιδικούς λόγους!!!

5) Οι ανεμογεννήτριες θα φέρουν θέσεις εργασίας στην περιοχή;

Η λειτουργία των αιολικών πάρκων, απαιτεί ελάχιστο προσωπικό, ενώ αντίθετα η παρουσία των ανεμογεννητριών (και του θορύβου τους), αφαιρεί ζωτικό χώρο για άλλες οικονομικές δραστηριότητες στην περιοχή μας, όπως η γεωργία, η κτηνοτροφία και ο τουρισμός που στηρίζεται στην προβολή και απόλαυση της φυσικής ομορφιάς.

6) Με την παραγωγή (και) από τις ανεμογεννήτριες θα έχουμε περισσότερο και φτηνότερο ρεύμα;

Στην πραγματικότητα βρίσκεται σε εξέλιξη ένα σχέδιο για επιδοτούμενη, ιδιωτική δραστηριότητα, σε δημόσια γη, με κριτήριο το κέρδος για τον επενδυτή. Η είσοδος των ΑΠΕ (και των φωτοβολταικών) στο μίγμα, όπως εύκολα βλέπουμε και από το λογαριασμό της ΔΕΗ που παίρνουμε, δεν οδηγεί σε μείωση, αλλά σε αύξηση του κόστους για τις λαϊκές οικογένειες. Δε φτάνει που αυτές οι επιδοτήσεις ενισχύονται άμεσα, τις διπλοπληρώνουμε και μέσω των λογαριασμών.

7) Τελικά, η αιολική ενέργεια, είναι ή όχι καθαρότερη;

Για τον επιχειρηματία αυτό που έχει σημασία δεν είναι το «καθαρό» ή «βρώμικο», αλλά αυτό που θα φέρει κέρδος. Το σύστημα της οικονομίας της αγοράς επηρεάζει αποφασιστικά και την ίδια την κατεύθυνση της εξέλιξης της αιολικής τεχνολογίας και τελικά τη διαστρέφει απόλυτα. Δίνεται έμφαση αποκλειστικά στην αποδοτικότητα των ανεμογεννητριών μέσω αύξησης του μεγέθους, παραβλέποντας παραμέτρους όπως η αποτελεσματικότερη σύνδεσή τους με το ηλεκτρικό δίκτυο, η αποθήκευση της παραγόμενης ενέργειας και το πόσο φιλικές είναι οι ίδιες προς το περιβάλλον: από το μέγεθος και τα υλικά κατασκευής τους, έως ολόκληρο τον κύκλο ζωής τους, από τις διαδικασίες κατασκευής έως την απόσυρση και ανακύκλωσή τους. Για παράδειγμα, οι τεχνολογίες αποθήκευσης ενώ έχουν ήδη αναπτυχθεί,  αυτό που εμποδίζει την ευρεία εφαρμογή τους είναι ότι δεν έχουν ακόμα δημιουργηθεί οι μηχανισμοί της αγοράς, οι οποίοι θα παρέχουν την κατάλληλη για τους επενδυτές ανταμοιβή στις υπηρεσίες αποθήκευσης και δικτύου, Επίσης,  η φιλικότητά τους προς το περιβάλλον έχει μείνει, όπως είναι αναμενόμενο, πιο πίσω από όλα.

8) Τελικά, ναι ή όχι στην «πράσινη μετάβαση» και στις ΑΠΕ;

Η απομάκρυνση από την ενέργεια των ορυκτών καυσίμων είναι κάτι παραπάνω από αναγκαία. Ωστόσο, η «πράσινη μετάβαση»  σε συνθήκες της αγοράς, δηλαδή σε ένα ενεργειακό και παραγωγικό πρότυπο όπου η ενέργεια παράγεται για να πωληθεί με κέρδος, είναι ένα σύνθημα κενό περιεχομένου ή/και προπέτασμα καπνού για να φορτωθούν περισσότερα βάρη στις εργατικές και λαϊκές οικογένειες, απλά για να κερδίζουν οι επενδυτές, οι επιχειρήσεις. Αν η διαρκής άνοδος της παραγωγής και της οικονομίας (και μάλιστα σε τομείς παρασιτικούς, άχρηστους ή καταστροφικούς) είναι αυτοσκοπός-πράγμα που είναι η ουσία της καπιταλιστικής αγοράς- η κατανάλωση ενέργειας και η σπατάλη φυσικών πόρων θα επιταχύνονται. Στο βαθμό που εξελίσσεται η τεχνολογία ή/και η είσοδος καθαρότερων μορφών ενέργειας, αυτό – στο πλαίσιο αυτής της λογικής- θα ωθεί σε όλο και μεγαλύτερη παραγωγή ενέργειας.
Στη Γερμανία για παράδειγμα, ενώ αυξάνεται εντυπωσιακά το μερίδιο των Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας, το αποτύπωμα άνθρακα επίσης αυξάνεται, ενώ και το ρεύμα ακριβαίνει. Αυτό γίνεται διότι η ενέργεια παράγεται για να πωληθεί με κέρδος για τους ιδιώτες σε εγχώρια κατανάλωση ή/και αύξηση εξαγωγών

9) Μήπως η μεγαλύτερη είσοδος των ιδιωτών στην ενέργεια θα εκσυγχρονίσει τον κλάδο;

Πρόκειται ίσως για το συντομότερο ανέκδοτο! Θα αρκούσαν μόνο οι περιπτώσεις ιδιωτικών εταιρειών που έφαγαν εν ψυχρώ κοντά στα 200 εκ ευρώ εισπράττοντας και μη αποδίδοντας ποτέ το γνωστό χαράτσι στο ρεύμα που είχαν επιβάλει η τρόικα και οι ελληνικές μνημονιακές κυβερνήσεις.

Να τελειώνουμε με αυτή τη διαστροφή…

Οι φυσικές ομορφιές στην περιοχή μας αποτελούν κοινή κληρονομιά σε όλους/ες μας από τη φύση και δεν μπορούμε να βάζουμε σε συζήτηση ένα μέλλον όπου θα διαβάζουμε ταμπέλες των κατασκευαστικών εταιρειών. Αυτού του είδους οι επενδύσεις δε θα λύσουν το ενεργειακό πρόβλημα της χώρας. Αντίθετα, θα επιτείνουν το πρόβλημα της υποβάθμισης του φυσικού περιβάλλοντος. Την ίδια στιγμή θα επιδεινώσουν τα κοινωνικά, εργασιακά προβλήματα των λαϊκών οικογενειών στην περιοχή μας, δυναμώνοντας και την ενεργειακή φτώχεια και ανισότητα.

Ο μόνος δρόμος για αντιστροφή της περιβαλλοντικής και κλιματικής καταστροφής στην οποία μας οδηγεί η ακόρεστη δίψα για επιχειρηματικά κέρδη, περνάει μέσα από τη συνολική αλλαγή του ενεργειακού και τελικά του παραγωγικού μοντέλου στη χώρα μας και σε όλο τον κόσμο. Η αποφασιστική προϋπόθεση  για αυτό είναι η από-εμπορευματοποίηση της ενέργειας, δηλαδή η παραγωγή και διανομή ενέργειας από ένα αποκλειστικά δημόσιο σύστημα με κριτήριο όχι το κέρδος αλλά την κάλυψη πραγματικών ενεργειακών αναγκών και την εξάλειψη της ενεργειακής φτώχειας για την πλειοψηφία του κόσμου. Μόνο σε ένα τέτοιο πλαίσιο, είναι δυνατή η μείωση/εξοικονόμηση συνολικής κατανάλωσης ενέργειας, η ανάπτυξη φιλικών προς το περιβάλλον  τεχνολογιών ΑΠΕ. Είναι επίσης αυτονόητο ότι αυτή η επιλογή προϋποθέτει ρητή ακύρωση κάθε είδους νέων εξορύξεων υδρογονανθράκων (και στις λεγόμενες ΑΟΖ).

Το συμφέρον των κατοίκων στην περιοχή μας είναι να  ακυρωθεί η επένδυση των ανεμογεννητριών.

Αυτό μπορεί να γίνει πράξη με αποφασιστικό συλλογικό αγώνα μέχρι τη ακύρωση αυτών των σχεδίων. Με ανεξάρτητες επιτροπές αγώνα των κατοίκων που δεν θα εξαργυρώνουν κοινοβουλευτικά τους αγώνες. Σήμερα υπάρχουν όλες οι δυνατότητες με την αξιοποίηση των εγχώριων ενεργειακών πηγών να υπάρξει επαρκή, οικολογική και προσιτή παραγωγή ενέργειας, χωρίς να επιταχύνεται η κλιματική καταστροφή και να καταστρέφονται τα βουνά, η γη και οι θάλασσες με υπεράκτιους σταθμούς και γεωτρύπανα».
Η ενέργεια είναι δημόσιο αγαθό. Μόνο ένας εθνικοποιημένος-κρατικός , ενιαίος, καθετοποιημένος τομέας ενέργειας με εργατικό έλεγχο μπορεί να εξασφαλίσει φτηνό ρεύμα για όλους, αξιοποιώντας τις υπάρχουσες τεχνολογίες με κριτήριο τις κοινωνικές ανάγκες και την περιβαλλοντική ισορροπία, ορθολογική αξιοποίηση κοινωνικά και τεχνικά όλων των διαθέσιμων πηγών ενέργειας στην παραγωγή και την διανομή.

Να παλέψουμε για: α) Επιβολή διατίμησης στις τιμές ενέργειας Κατάργηση του ΦΠΑ και των Ειδικών Φόρων Κατανάλωσης στα καύσιμα, στο ηλεκτρικό, στη θέρμανση και στα τιμολόγια κοινωνικής ωφέλειας. β) Πλήρης και οριστική κατάργηση των χρηματιστηρίων ενέργειας και όλου του τρόπου τιμολόγησης, διαπραγμάτευσης και εμπορίας του ρεύματος. γ) Κρατικοποίηση της ΔΕΗ και όλων των ιδιωτικών εταιρειών ενέργειας χωρίς αποζημίωση, με εργατικό-κοινωνικό έλεγχο. δ) Αξιοποίηση των εγχώριων πηγών ενέργειας από τον εθνικοποιημένο ενεργειακό τομέα, με σεβασμό στο περιβάλλον. Ανάπτυξη των ΑΠΕ με σεβασμό στο περιβάλλον.

Όχι στις εξορύξεις. Όχι στο εμπάργκο στην Ρωσία, που το πληρώνουν οι λαοί. Πλήρη απειθαρχία στις ντιρεκτίβες και την πολιτική της ΕΕ σε μια πορεία ρήξης και αποδέσμευσης από αυτή.